Í dag er valdagur. Aldri áður hava vit fingið sannað, hvussu rótfest vit eru í kalda krígnum. Ultimativa dreparavápnið, bønin, hevur fyri fyrstu ferð verið brúkt á tingsins parlamentariska grasvølli, mitt millum okkum øll.
Tað var undir kalda krígnum, at brøðurnir Louvin sungu um dreparavápnið, sum rakk úr kristnu heimastovunum heilt til Korea. Einki kundi sum bønin bumba alt í smildur og út av hesari verð. Og tað er eisini beint eftir bókini um burturhug. Tí verðin er ikki mítt heim.
When the planes and tanks and guns have done all that they can do
And the mighty bombs have rained and fell
Still the helpful Hand above holds a weapon made of love
And against Him none on Earth prevail
We don’t have to be a soldier in a uniform
To be of service over there
While the boys so bravely stand with the weapons made by hand
Let us trust and use the weapon of prayer
Útsøgnin er, halt kjaft, ella biði eg fyri tær. Biði teg niður og norður, til tú gevur upp andan, vilt tú ikki akta. Helt hetta vápn bara fanst á antikvariskari plátu á loftinum, men nú er tað risið upp í kjøti og blóði á grønum heimagrasi.
Vara teg, hvat tú biður fyri. Og vara teg, hvat tú velur í dag. E velji rætt fyri meg. Og fari aldri at biðja teg gera annað enn tað sama. At velja rætt fyri teg.