Birk

Í morgin letur bókamessan í Göteborg upp fyri fakfólki, tað eru fólk, sum burturav fáast við bókaútgávu, og fríggjadagin klokkan tvey verða dyrnar latnar upp fyri øllum. Bókamessan er størsti savningarstaður fyri fakfólk í øllum Norðurlondum. Fyrsta bókamessa varð hildin í 1985, tá 5.000 fólk vitjaðu. Síðani er messan hvørt ár vaksin í vavi og í 2008 fór talið á vitjandi upp um um 100.000 skrásett fólk í fýra dagar. Í ár er 29. bókamessan, sum verður hildin í døgunum 26.-29. september í hølunum hjá Svenska Mässan í Göteborg. Í ár verður varpað ljós á rumenskar bókmentir. Almenningurin hevur eisini áhuga í bókamessuni. Upplýst verður, at 37% av teim vitjandi eru fakfólk, flestu teirra lærarar og bókavørðar. Býurin er skrýddur við uppsløgum, so øll vita um bókamessuna. Sporvognar koyra til og frá, og allir hava teir nøvn á fólkum úr søguni á staðnum. Ein av ljósabláu vognunum, nummar 758, hevur navnið á blaðstjóranum á Göteborgs Handels- och Sjöfartstidning , Torgny Segerst

Hergeir Eldevig, sum sæst við rygginum fyri, meðan Stanley Samuelsen, dótturin Astrid og Jákup á Lakjuni syngja George Harrison í svimjihylinum í skúlanum, skipaði fyri Mentanarvikuni í Fuglafriði 26.-22. september 2013 . Hergeir heitti á meg, at taka saman um og halda røðu í Mentanarhúsinum, tá tiltakið endaði, sunnukvøldið klokkan 22:00. Her er røðan og skoðsmálið: Øll hava vit nógvar heimstaðir. Líka síðani omma mín var jarðamóðir í 44 ár á hesum leiðum, og serliga fyrst í trýssunum, havi eg kent Fuglafjørð sum eitt lítið sindur av einum heimstaði. Minnist serliga væl ljóðið út eftir fjørðinum, tá ein mammubeiggi smíðaði og bankaði rust umborð á Gulldrangi, kanska var tað í 1963. Tá undraði tað meg ikki, at omma, sum búði í Gøtugjógv, fekk sær íbúð til leigu í Fuglafirði hjá Mester, tey róptu. Í nøkrum so stórslignum sum einum raðhúsum. Tað hevði eg ikki sæð fyrri. Eini raðhús. Beint niðanfyri hjá læknanum, hurð um hurð við Atla, pápa leiðaran í Mentanarhúsinum, og í hinum en

Í grøna túninum i Mentamálaráðnum, har sum grannin undir grønum taki selur bjargingarbátar og grønir landbúnaðarbilar standa parkeraðir, vóru vit í døgurðatímanum mint á, at tú veruliga verður tað, tú etur. Ikki eitt orð um búkmentan, bara ein turrislig staðfesting av, at seyður, sum etur grønt í túninum, er blivin grønur. Einki meir. Sum kostráðgevar siga: Tú verður tað, sum tú etur.

Í dag skrivar Sosialurin í oddagrein, at nú "hendi tað, sum eingin hevði roknað við, at Dimmalætting fór í søguna." Hallo, Eirikur. Í langa tíð var einki meira sjálvsagt, enn at Dimma ikki bara mátti, men faktiskt átti at fara í søguna. Hon var blivin ein fornleivd á pappírsheiðini, sum gamaní fekk virðislønir fyri góðan tekst nú og tá, men annars bara fylti upp í skrellispannini. Fatar ein ikki sjálvur, hvønn veg tað ber, so eru tað altíð onnur, ið gera tað. Fyrst og fremst lesararnir. Tað er lívsins lærdómur og avbjóðing. At grípa í egnan barm og læra av egnum mistøkum. Og á hesum stað skal eg vera hin fyrsti at spáa um framtíðar skúlabókina, sum neyvan fer at vera úr pappíri einans. So er sópað fyri egnum durum. Í dagsins oddagrein brúkar Sosialurin ævintýrligu orðamyndina um, at Gamli Risin er fallin. Men argumentið fyri at skriva hesa oddagrein, er í størri mun at føra prógv fyri, at Sosialurin kláraði seg fyri hálvthundrað milliónir færri og minni enn dýra Dimma. Og

Fyri tíggju árum síðani gjørdu vit floksfelagar av, at møtast og minnast gamlar dagar, serliga skúladagar, men eisini onnur viðurskfiti, sum í hesum føri Shadows og myndatól av japanska merkinum Mamiya/Sekor, sum vit keyptu fyri nett fjøruti árum síðani frá Bambus Foto í Havn. Tað er við hesum myndatóli at eg í 1973 tók spegilsmyndina av Ellindi Egilstrøð og Gunduri Johannessen, niðanfyri, yvir køksvaskinum á Eiði. Myndatólið kostaði eina mánaðarløn í besinsøluni hjá Auto í 1973. Hinvegin tók Martin hesa mynd sama summar fyri fjøruti árum síðani, tá vit spældu plátur í Dr. Jakobsensgøtu. Ørminnist at plátuspælarin er ein Dual, sum Godtfred Joensen átti. Sjálvur átti Martin ein ITT plátuspælara og stereoanlegg. Millum hinar tíðarrøttu lutirnar er telefonin, kassettubanduptakarin, spolabandupptakarin á hillini, brúni floyalsstólurin, Levis red tab jakkin og hársniðið. Ájú, fjøruti ár síðani. Tátíðar fotohandverk var ikki hópframleiðsla sum í dag. Tá var hvør einstøk

Í dag vóru Mentanarvirðislønir M.A. Jacobsens og Barnamentanar-heiðurslønir Tórshavnar býráðs handaðar á almennari samkomu, sum Tórshavnar kommuna skipaði fyri í Müllers Pakkhúsi í Havn. Tiltakið, sum er okkara einasta bókmentavirðisløn, varð sent beinleiðis í Útvarpinum. Í ár vórðu fimm virðislønir latnar. Virðisløn M.A. Jacobsens fyri fagurbókmentir verður í ár latin Katrini Ottarsdóttir (f.1957) fyri yrkingasavnið Eru koparrør í himmiríki?  (Mentanargrunnur Studentafelagsins 2012). Dómsnevndini sigur í grundgeving sínari, at talan er um eitt djarvt og bersøgið yrkingarsavn úr føroyskum jørðildi, sum viðger tabuløgd evni, ið seta síni álvarsligu spor hjá tí viðbrekna barninum: “Í einum hjartanemandi og djørvum yrkingasavni lýsir Katrin viðkvæma barnið, ið verður partur av einari terrorjavnvág millum eina sálarliga óstøðuga mammu og ein víkjandi pápa. Koparrør og lýtaleysur rabarbugreytur gerast ágangandi yvirgangsamboð í eyðskildum prosayrkingum, ið lýsa eitt hjúnalag, sum út