Birk

Fiskimannafelagið, Lærarafelagið, Prestafelagið og 62 Norður eru stuðlar, tá Filmsfelgið skipar fyri Filmsdøgum í Havnar Bio 9.-13. september í ár. Byrjað verður við amerikanska filminum Livjatan , sum er ein surrealistisk listarlig lýsing uttan dialog av einum fiskivinnutúri í Norðuratlantshavi, har øll manningin er útgjørd við GoPro myndatólum. Afturvið fiskivinnufilminum bjóðar Fiskimannafelagið Sluppøl og skipskeks í biografinum. Heitið á tiltakinum er ”Filmsdagar - í felag” . Ein filmur er valdur, ið sampakkar við virði og virksemi hjá hvørjum av feløgunum, Fiskimannafelagnum, Lærarafelagnum og Prestafelagnum. Og so er endamálið at filmarnar verða vístir í felag, so fólk fáa høvi at koma út og síggja film, heldur enn at sita einsamøll, og harvið medvirka í at gera miðbýin livandi. Formaðurin, ella - kvinnan í viðkomandi felag introduserar filmin. Skráin fevnir um fimm nýggjar listarligar filmar, sum verða sýndir fyri ein bíligan penga. Millum tey møttu burturlutar 62Nor

Milt við varisligum summarkryddi. Sum ein útferð um oyggjarnar eitt summarkvøld. Eitt lítið fleyr innan av landi ger munin, so tú varnast angan av bø og haga, havi og fjøru. Sitandi við borðið í Áarstovu mitt í Havn. Hetta upplivilsið tryggjaði ungi høvuðskokkurin úr Klaksvík, Jóhan Joensen, okkum, saman við teim mongu fryntligu borðternunum. Jákup Sumberg, sum fyrr hevur starvast í Matsalen í Stockholm, var eisini í køkinum, og John Mikkelsen fekk alt at ganga upp í eina hægri eind í matstovuni, sum á øllum hæddum var fullsett. Jóhan Mortensen er ein teirra, ið hevur lagt seg eftir at fáa forvitnisligt kryddi og tilfeingi annars á føroyska borðið. Tað, sum er her mitt millum okkara, og eingin, ella bert fá, geva gætur. Til dømis at leggja eitt floyalsmjúkt blað av tallerkinsmekkara (Tropaeolum majus) á tunguna afturvið summarbitanum. Upprunaliga stavar hon úr Andesfjøllum, heimliga blóman, sum eisini er dekorativ á føroyska borðinum. - Mesta av føroyskari matgerð

So er valkortið komið og tvey eintøk av Rolling Stone. Vikuskiftið reddað. Slupp-ølin og ein skipskeks fara at siga teirra egnu fiskiligu filmssøgu sum frá líður. Atkvøðugreiðsla um løgtingsvalið var á arbeiðsplássinum í dag, og arbeiðsuppgáva við undirvísingartilfari um sama evni, løgtingsvalið i 2015 , til søgu, føroyskt og myndlist varð avgreidd saman við Karinu. Takk fyri tað, góði starvsfelagi. Her er ein mynd úr tilfarinum. Skal eg velja vinstra ella høgra? Gott og ópolitiskt vikuskifti!

Tey siga mær, søgan er gomul , hon úr Miðeysturi, sum er tveytúsund ára gomul, og skal hjálpa okkum móti LGBT og teim knapt so fúlu í Sea Shepherd. Check. Men tey tvey ára gomlu hagtølini frá okkum sjálvum um okkara egnu børn í føroyskum fátækraváða, tey kunnu vit ikki brúka. - Eg kann ikki svara tær uppá so gomul tøl, Brynhild, Brynhild, sigur politikarin í ramasta álvara, Brynhild, Brynhild. Hvussu selektivur kann mann vera? Gamaní kunnu tveytúsund ár verða sum eitt, ella tvey, í tveytúsund ára gomlu søguni. Men eri tað bara eg, sum haldi tað vera nokkso løgið og ósamhangandi í  Álvaratos  í kvøld? Kann alt verða gott, og harvið skapa verðsliga politiska makt hjá lønartrælum, bara tað er knýtt at átrúnað - tí rætta væl at merkja - her, í Russlandi, ella í Ukraina? Eg eri uppvaksin í Brøðrasamkomuni og kenni skriftina. Men, álvaratos, hvør er hesin avpartaði tulkingarfelagsskapur, sum her trúnar fram, nú ið kunnskapur røkkur so vítt ?

Í kvøld legði forlagið Sprotin alment fram nýggju samtíðarskaldsøguna hjá Carl Johan Jensen Bókin um tað góða.  Síðani 10. august hevur bókin verið í bókabúðunum. Í tíðindaskrivi undan útgávuni segði forlagið turrisliga, at "ein maður doyr og eitt handrit liggur eftir hann. Hvat so?" Í søguni eru vit í avmarkaða prentaraumhvørvinum í Havn í 2011 og K., ið sigur frá, er uppsagdur bókhaldari í Prentskálanum við Karlamagnusarbreyt. Tað er í hesum umskiftiligu endatíðum, at hann fær fremmanda handritið, sum er bulurin í søguni, inn í telduna. Úr einum kjallarkamari ovast á Tinghúsvegnum, har høvuðspersónurin telur seinastu dagarnar, verða vit førd oman á Bakkahellu, har K. vaks upp, og niðan í Varðabú, har han til fyri stuttum livdi saman við Hildigarð, sum nú er flutt saman við Gunnhild uppi á Berjabrekku, har tær báðar liva saman. Hann flytir sær tríggja lønir, tekur eitt lán, ætlar ser á pílagrímsferð, men endar í Antwerpen. "Ein andlig reisubók", sum r

Rættvísi sigur ein flokkur. Ófødda barnið í móðurlívi , sigur ein annar flokkur. Hetta eru topparnir, eg havi varnast í kjakinum, nú almenna rúmið er latið upp fyri flokkum, sum ætla sær á ting fyri løn, meðan aðrir flokkar fara í skúla at vinna sær lærdóm. Tey fyrru hava nógv at læra av teim seinnu. Hvør í ordiliga flokkinum, har 7000 ganga, gongur inn fyri órættvísi , og ber hetta orð sum skjaldramerki í floksstovuni til gerandis í skúlanum? Eg havi so ikki sæð tann flokkin í okkara mentanarhøpi og enn minni í happingarkanningini hjá Mentamálaráðnum. Og hvør er tann, sum ikki vil verja ófødda barnið í móðurlívi, sprotan til alla tilveru og samveruformar, íroknað hin samkynda, tá fostrið røkkur giftingarførum alduri? Skal lønta fólkavalda umsorganin halda uppat tá, og ístaðin fara at spreiða tann hatur, sum vit nú hoyra úr Miðsprekkuni, at Sea Shepherd er tað sama sum LGBT? Eg havi so ikki sæð tann flokkin í okkara mentanarhøpi, sum ikki vil verja ófødda barnið í móðurlívi, fyri

Mikukvøldið 19. august sýnir Filmsfelagið nýggja týska filmin Krossvegur (Kreuzweg, Dietrich Brüggemann 107 min 2014). Laila av Reyni, sunnudagsskúlalærari, fer at innleiða sýningina. Men her eru nøkur orð frá Lailu um filmin undan sýningini: - Filmurin Krossvegur byrjar við, at nakrir komandi konfirmantar sita og terpa tey 7 sakramentini. Tey læra millum annað, at eitt tað reinasta tú sum menniskja kann gera, er at temja tínar menniskjansligu driftir. Eitt nú nevnir presturin at tað, at smyrja sær, føra seg fram og royna at fáa onnur at tekkjast tær, er nakað óreint. Nakað ið ger, at tú ta løtuna gloymir, at tú er send á jørðina fyri at tæna harranum og ikki tær sjálvum, sigur Laila undan sýningini. - Sum ein góður tænari harrans ger tú tað tú kann, fyri at vísa næsta tínum á, hvør rætta leiðin er at ganga. Filmurin er uppdeildur sum líðingarsøga Jesusar. Høðusleikarin, Maria, er ímyndin av Jesus í filminum. Á leið síni ger hon seg klára til konfirmatiónina og harvið gerast f

Um vikuskiftið var høvið at taka myndir í skiftandi summarljósinum heima á Sandi. Her ganga vit fram við einum stiki, píkatráði og rekaviði, niðanfyri nýggja barnaskúlan, har tey hava gjørt eina gongustjørnugøtu, nú sólarmyrking var. Og jú, vit eru á bláu Jørðini, sum er 3. gongustjørnan frá sólini. Men venda vit okkum við á grønu gøtuni á bláu stjørnuni, so síggja vit hetta gróðararmikla sýnið við eini eplaveltu mitt fyri. Skaddan dregur oman yvir bygdina, men longur uppi, mitt í bygdini, er marglitti Heimasandsvegur. Fyrst fyri er nummar 75, ein lág svørt lon við grønari tekju, síðan eini høg karry-litt hús við kvisti og myrkum vindskeiðum og taki, og aftast í myndini eru ein gul hús við reyðari tekju. Øll tey litførgru húsini eru nýmálað. Av Heimasandsvegi fara vit framvið gamla skúlanum, sum nú er ungdómshús. Hinumegin vegin, sum ber heitið undir Reynum, eru hesi hús hjá Hans Jákup Michelsen, ið hava fingið ísett eina so snøgga hitapumpu, at hon næstan ikki sæs