Bo Green Jensen mynd frá Facebook
Í dag skrivaði eg til Bo Green Jensen, at spyrja um eg í takksemi kundi gera ein blogg úr okkara privata samskifti í fjør, um arbeiðið á Weekendavísini, og hví hann gavst at ummæla film.
Tað er einki at taka seg aftur í, at Bo í mínum optikki er millum bestu ummælarar av filmi í eini perlurøð, sum byrjaði við Derek Malcolm á The Guardian, sum eg møtti á filmstevnu í Havn í 1989. Seinni bleiv tað Peter Bradshaw, ið tók við sum ummælari á somu avís og enn er tann, vit meta okkum eftir, tá filmar skulu setast á skrá í Filmsfelagnum.
Men øll hesi árini hevur norðurlendska eygað út í allan tann víða heim av filmi og filmreferansum verið tað hjá Bo Green Jensen. Ein vitanarskansi og miðlari av filmi úr øllum heiminum, so hvørt nýtt varð at frætta úr øllum heraðshornum undir hvíta løriftinum.
Tað var gamaní at gera ein blogg, og niðanfyri kemur fyrst svarið frá í dag og so tað frá í fjør, sum eg latið standa óumsett við Bo'sa egnu orðum, tí tað nemur við fleiri viðkvom evni, so sum at eldast á eini redaktión og at verða offur fyri, at onkur nýggjur í húsinum bráddliga vil okkurt nýtt, sum marknaðarkreftirnar siga vera meira hip og at skapa ein annarleiðis profil. So skal okkurt henda. Tað er tað, leiðarar krevja av sær sjálvum og ikki minst øðrum sum eitt ósvitaligt show-off og billa sær inn, at teir, helst í berari maktforfengeligheit, gera mun á veg til næstu leiðsluuppgávu. Tað er okkara nútímas plága at liva við. Her kemur fyrst játtandi svarið frá Bo í dag:
- Kære Birgir, Det er en fuldkommen sandfærdig beskrivelse af, hvad der skete. Jeg har haft et vanskeligt år, for at sige det mildt. Af alle mulige grunde. Men det går lidt bedre efterhånden. Er ved at nyoversætte Fluernes Herre, som fylder 70 til september. Lindhardt og Ringhof (gen)udgiver den, både som roman og graphic novel. Og jeg har oversat Raja Shehadehs Palestinian Walks, som på dansk hedder Vandringer i Palæstina. En hjemstavnsskildring fra Ramallah, som ganske fint beskriver den israelske annektering i år-for-år/dagbogsform. Jeg håber at nå til at skrive mit eget. Der er langt til en fast månedsløn. KH Bo
Sjálvt brævaskiftið vit høvdu í fjør byrjaði við hesum fyrispurningi:
Kære Bo 🙂 En lille morgenhilsen fra Færøerne. Nu er det nogen tiden siden jeg læste dine fantastisk fine filmanmeldelser i Weekendavisen. De var årsagen til at jeg i sin tid tegnede abbonnoment på Weekendavisen i papirform, som senere gik over til et digitalt abbonnoment, da posten nærmest holdt op at fungere til tiden. Er du holdt op på avisen?
- Kære Birgir - Tak for at tænke på mig og tak for at spørge. Og ja, jeg er standset på Weekendavisen efter 42 år og 10.000+ anmeldelser og artikler. Den avis har simpelt hen været så stor en del af mit liv. Men tilbage i marts blev jeg kaldt ind og tvunget til at tage imod en 'frivillig' fratrædelsesordning, der (mellem os sagt) slet ikke var frivillig. Redaktørerne vil noget andet med filmstoffet, og der skulle spares under alle omstændigheder. Det var så planen, at jeg skulle skrive videre som fast freelancer, når opsigelsesperioden udløb, men for en måneds tid siden blev også den aftale annulleret uden videre varsel. Som avisen udvikler sig (især på kulturområdet) kan jeg heller ikke rigtigt 'se mig selv' [som det er blevet moderne at sige] mere. Mit sidste bidrag var til avisen, som udkom i Uge 27. En anmeldelse af Mario Martones film Nostalgia med rubrikken 'Gløden, farverne, duften'. Jeg indtalte også selv teksten, men vidste dengang ikke, at det blev den uigenkaldeligt sidste. Jeg skriver forskellige andre steder og prøver at skrue op for min egen skønlitterære produktion. Men jeg savner at skrive i Weekendavisen. Jeg er meget ked af måden, som det hele har udviklet sig på. KH Bo
Soleiðis endaði eitt arbeiðslív á Weekendavísini. Og soleiðis enda vit væl øll okkara dagar fyrst sum burturkast á arbeiðsmarknaðinum, og síðan sum fúnaðir kroppar fimm føtur undir fedra flag, sum Viggo yrkir. Men eitt glopp er har ímillum. Gleðiliga fyrimyndarligt, at Bo hóast hesa staðfestu mótgongd ikki gevst á hondum. Við tøkk fyri lesnaðin, øll hesi árini, ynski eg tær alt tað besta í komandi tíðum!
Bo Green Jensen mynd frá Facebook