Birk

Bo Green Jensen mynd frá Facebook Í dag skrivaði eg til Bo Green Jensen, at spyrja um eg í takksemi kundi gera ein blogg úr okkara privata samskifti í fjør, um arbeiðið á Weekendavísini, og hví hann gavst at ummæla film.  Tað er einki at taka seg aftur í, at Bo í mínum optikki er millum bestu ummælarar av filmi í eini perlurøð, sum byrjaði við Derek Malcolm á The Guardian, sum eg møtti á filmstevnu í Havn í 1989. Seinni bleiv tað Peter Bradshaw, ið tók við sum ummælari á somu avís og enn er tann, vit meta okkum eftir, tá filmar skulu setast á skrá í Filmsfelagnum.  Men øll hesi árini hevur norðurlendska eygað út í allan tann víða heim av filmi og filmreferansum verið tað hjá Bo Green Jensen. Ein vitanarskansi og miðlari av filmi úr øllum heiminum, so hvørt nýtt varð at frætta úr øllum heraðshornum undir hvíta løriftinum.    Tað var gamaní at gera ein blogg, og niðanfyri kemur fyrst svarið frá í dag og so tað frá í fjør, sum eg latið standa óumsett við Bo'sa egnu orðum, tí tað nemur

Í dag 6. juli hevði pápi okkara, Jógvan Kruse, verið hundrað. Hann andaðist 10. mars 1997. Myndina av honum tók franski ferðamaðurin Christian Henri, sum sjálvur annar tumlaði norður gjøgnum Sundalagið í 1975. Sum sæst fingu teir ferðaleiðara heilt upp á tindin og ein fyrilestur um fløskupost. So fara vit eitt kav í tíð suður í Norðskála kirkju, har konfirmatión var í 1938 og navnið var Joen. Og tá Emmy hjá Otto, pápabeiggja, bygdi um har Eysturi, tey rópa, komu notubøkur hjá pápa frá krígsárunum 1943-45 undan vaðingini. Noturnar eru um fyrstu lomb í haganum, fiskiskap við Kolli, kvæðauppskriftir og annað. Á hundrað ára degnum er tað eitt gott minni um eina goymda tíð við góðari hondskrift. Takk!

Benjamin Johanessen, sum er úr Hjørring, og fyrr sigldi við Norrönu, kom til Havnar eftir koronu farsóttina. Tá fekk hann starv á Hotel Hafnia, har hann er tænari. Nú hevur hann konu og tvey børn her. Fryntligur, punktligur og vitandi um alt hann setur á borðið. Í hátalarunum hoyra vit rútmiskan retro tónleik frá seksti- og sjetiárunum, sum passar væl til stílin, litin og matskránna eisini, sum søkir tað internationala bistro funderaða, heldur enn tað lokalt føroyska. Tommy Roe syngur Dizzy og vit fáa breyð við hvítleykssmøri, serstakliga vælsmakkandi við distinkum leyki, og so eitt kokkteylglas við boblandi italskari Rivani prosecco, sum er turr, og smellir breitt og flatt í eini balansuakt móti varrunum. Gott og vælbyrjað. Nógv ferðafólk, eitt borð við føroyingum. Neil Diamond syngur Cracklin' Rosie. Við borðið skifta vit orð um fyrstu servering eftir broytingina í fornisku rúsdrekkalóggávuni í 1992, tá vit fingu Campari við ísi frá Johan Restorff á hesum sama stað. Nú er sanguri

Fylgir tú til gerandis við í útlendskum skriftmiðlum, er tað stuttligt at seta nýggju føroysku Google Translate tænastuna á miðilin og fáa alt umsett til føroyskt. Sum frálíður kanst tú savna tær eitt heilt kompendium um ymisk evni, skuldi hugurin verið til tess. Men stuttligast er at minnast til, at í morgin er aftur ein dagur. Venur tú teg til at týða úr einum fremmandum mál, kanska serliga enskum, so verður tað ein sportur í sær sjálvum. Omanfyri havi eg umsett mína favortittavís, The Guardian, og biðið týðaratænastuna gera alla forsíðuna føroyska. Her havi eg funnið eina løgna BBC grein um svørt hol í rúmdini og eftir ongari løtu gjørt hana føroyska í Google maskinuni. Vert er at hava í huga, at tá umsetingar verða gjørdar við maskinum, kann henda at mannahond skal leggjast á hana, týðingina. Deutsche Welle, omanfyri, er ein av mínum favorittum um evropeisk aktuell evni. Her er tað Orban, sum fyrstu ferð vitjar í Ukraina, og niðanfyri skrivar franska Le Monde, um fyrsta valumfarið.

Mín góði starvsfelagi, Katrin, sum veit eina rúgvu um film, viðmælti mær herfyri at síggja Netflix-røðina Midnight Mass , sum Mike Flanagan hevur leikstjórnað yvir egna søgu, ið eisini bróðurin, Jamie, hevur skrivað.  - Hendan er ikki einasta filmsrøðin hjá leikstjóranum Mike Flanagan, sum mær hevur dámað serliga væl, sigur Katrin, og nevnir eina aðra, The Haunting of Hill House.   - Tó at nógv av verkunum eftir Flanagan eru innan ræðusjangruna, hevði eg ikki sjálv sett Midnight Mass beint í somu sjangru, sjálvt um røðin eisini lýsir óhugna og yvirnatúrlig evni. Tað sum tó ávirkaði meg við hesari filmsrøð er, hvussu menniskjan við øllum sínum margfeldi, eigur skermin og søguna. Tað yvirnatúrliga, sum vanliga verur sett í miðdepilin í slíkum verkum, verður her sett í útjaðaran. Hetta skepilsi fær karakter av einum dýralíkum frummátti, sum drívur plottið í røðini, heldur enn at verða miðpunktið í plottinum, sigur Katrin. - Við høvuðsevnum sum avbyrging, religión, eksistentialismu og fana

Thanks to Google Translate this already Google based blog now can be read in English and all other languages active in the service.  Just copy the blog's URL into the box 'Website' as shown above.  Then you can read one of the smallest languages, spoken by 55.000 people living in the Faroe Islands, in your way and your rhythm.  Please observe that errors can occur when the translation is made by a machine.  Enjoy the reading of four thousound Faroese blogposts written in nearly twenty years.

Sum uppslagið hjá Google Translate sigur í morgun, er føroyskt nýtt mál, sum týðast kann í og úr í hesi heimsfevndu tænastu, sum gongur úr Mountain View í California. Tá The Google Book Project var í sving í Føroyum og Evropa, hildu vit ólavsøku har. Hann, sum skrivaði okkum inn í leitirisan, ið er næsti granni hjá NASA, æt Evensen, Kristoffer Evensen, búi í Dublin, er av norskari ætt og stóð til at arva ein seglbát frá foreldrunum, sum at De Fortapte Sillemenn, báturin altso. Kristoffer legði mær lag á, hvussu ymsar funkur kundu brúkast í einum bloggi, sum var og enn er á føroyskum. Tað var ein serstøk uppliving at verða boðin inn í mileterhemmiligheitina, Google, og har fáa eina nærum fysiska fatan av, hvat arbeiði er fyri nakað. Ein ógloymandi uppliving frá 2008, sum nú stóð ljóslivandi fyri mær, nú føroyskt mál í dag hevur fingið innivist í Google Translate. Her er slóðin til vitjanina hjá Google. 

Takk fyri heilsanir, øll tit, sum ynsktu mær til lukku á 67 ára degnum í vikuni, sum fór. Og so kemur eitt slag av einum diskleymara: Síðan ársskiftið havi eg lovað mær sjálvum, ikki at senda føðingardagsheilsanir til nakran av mínum Facebookvinum.  Okkurt undantak hevur tó verið, treyðugt so.  Men eftir stendur, at nú eg sjálvur fylli, fái eg ein fjórðing av heilsunum eg fekk í fjør. Og árini fyri.  Alt hevur sín prís.  Ynskir tú nógvum til lukku, fært tú sjálvur nógvar føðingardagsheilsanir aftur.  Tað er sum hin vísi Prædikarin sigur: ”Kasta breyð títt út á vatnið; tí at langa tíð eftir skalt tú finna tað aftur.”  Men tað var ikki mongdina eg hugsaði um, heldur ikki breyðið og vatnið.  Tað var brúkta tíðin uppá at kasta á vatnið, tað er at skriva heilsanir, hvønn morgun til teir Facebookvinir, sum enn eru okkara millum. Tí alt hevur ein enda. Eisini real life og tykislívið á Facebook.  Hinvegin, so er tað serstakliga gott fyri heilan og tankavirksemið, sum ein eldist og stadnar, at