- Hin fyrsta mai í ár lata vit aftur! Soleiðis sigur framúr væleydnaði og virkni listabiografurin, Bió Paradís, á heimasíðuni og á uppsløgum. Nýskapandi listabiografurin, sum er í miðbýnum í Reykjavík, er hin einasti av slagnum í Íslandi.
Bió Paradís, sum við stórari eydnu hevur virkað í miðbýnum í Reykjavík í tíggju ár, er limur í óhefta áhugafelagsskapinum The International Confederation of Arthouse Cinemas, sum varð stovnaður í 1955, og telur 1170 limabiografar í 68 londum.
Christian Bräuer, sum til gerandis rekur AG Kino í Berlin, er formaður. Í opnum brævi skrivar hann til øll filmshugaði í dag, at
“Arthouse cinemas are vital cultural spaces for communities: as meeting points and places of free speech, they foster democratic values in our societies. In a nutshell: they choose to serve their community over the maximization of profits. Many internationally acclaimed film directors would not have been able to launch their careers without the support of enthusiastic arthouse exhibitors who believed in the artistic value of their work. Giving up the only arthouse cinema of Iceland deprives both the Icelandic film makers, - whose professional guild owns and operates it - and the audience who will lose access to a diverse and highquality programming…Now, real estate speculation and greed could put an end to this.”
Í desember í ár fara filmsvirðislønirnar European Film Awards at verða handaðar í Hørpuni í Reykjavik. Tí sigur formaðurin, at limir í The International Confederation of Arthouse Cinemas ”would love to see the future of Bíó Paradís as a home for the awarded films secured. In hope of seeing Bíó Paradís, and therefore Iceland stay on the map of the arthouse cinema community. For this we have to join forces.”
Á heimasíðuni hjá Bió Paradís sigur stjórin Hrönn Sveinsdóttir:
- Það hefur verið mikill uppgangur hjá Bíó Paradís frá opnun 2010. Það hafði aldrei verið listrænt bíóhús á Íslandi áður en fagfélög í kvikmyndagerð stofnuðu þetta fyrsta menningarhús í miðbæ Reykjavíkur eftir að Regnboganum var lokað.
Bíó Paradís býður upp á kvikmyndafræðslu fyrir öll skólastig, er heimili íslenskra kvikmyndagerðarmanna ásamt því að vera sýningarvettvangur fyrir Kvikmyndaskóla Íslands, íslenskar kvikmyndir í sinni breiðustu mynd og býður upp á kvikmyndamenningu frá öllum heimshornum, leggur ríka áherslu á sýningu á Evrópskum verðlaunakvikmyndum sem og að halda metnaðarfullar Alþjóðlegar kvikmyndahátíðar á borð við Stockfish og Alþjóðlega Barnakvikmyndahátíð í Reykjavík sem er sú fyrsta og eina sinnar tegundar. Svo mætti telja alla kvikmyndadagana t.a.m. þýska, pólska, rússneska og japanska kvikmyndadaga sem og Frönsku Kvikmyndahátíðina sem nú fagnar 20 ára afmæli.
Þór Elís Pálsson, sum undirvísir í film á miðnámi í Ármúla og var í Føroyum í 1985, her hann gjørdi videofilm fyri Myndband, sum Kemm Poulsen tá hevði, ger eisini vart við seg í Fréttablaðnum:
- Kvikmyndahúsið á Hverfisgötu er nú eina kvikmyndahúsið í miðborginni, en ekki fyrir svo margt löngu voru þau sjö, hvorki meira né minna í rétt 100 þúsund manna borg. Ásamt Regnboganum sem þá hét voru, Gamla bíó , Nýja bíó, Austurbæjarbíó, Stjörnubíó, Hafnarbíó og Tjarnarbíó. Hvort þau voru öll starfandi samtímis man ég ekki svo glöggt, en hugsanlega voru Hafnar- og Tjarnarbíó aflögð þegar Regnboginn tók til starfa sem nú er Bíó Paradís. Elsta bíóhúsið í Reykjavík er ekki lengur til, Fjalakötturinn, það fallega og merka hús var rifið einmitt vegna gróðasjónarmiða. Álíka er uppi á teningnum í dag, lítil virðing er borin fyrir kvikmyndalistinni, það sannast m.a. að einvörðungu eru rekin kvikmyndahús í borginni með gróða í huga og sýndar aðeins Hollywood myndir sem gefa mikið í kassann en lítið fyrir sálina. Þessi bíóhús fá til sín ýmsar ,,kúltúr‘‘ myndir, en sýna þær ekki á almennum sýningum. Hvers vegna, jú, vegna þess að slíkar kvikmyndir gefa ekkert í aðra hönd, það er tómahljóð í kassanum ef þær fara í almenna sýningu.
Það er vitað með vissu að kvikmyndagerðin hefur haft mikil áhrif á ferðamennsku í landinu og því skýtur það skökku við að ráðast á mjólkurkúna með slíkum hætti sem nú er gert.
Í höfuðborginni okkar eru starfrækt með myndarlegum hætti leikhús, tónlistarhús og myndlistarhús sem öll eru annaðhvort byggð og/eða rekin af ríki og borg. Þegar kemur að húsi fyrir kvikmyndalistina þá hafa yfirvöld einhvern annan hátt á, sem nú þarf sannarlega að breyta.
Því skora ég á bæði ríkis- og borgarstjórn að sýna þessari ört vaxandi listgrein og jafnframt iðnaði í landinu þá virðingu með að styrkja þann vettvang greinarinnar sem snýr að almenningi, þ.e. kvikmyndasýningin sjálf. Yfirvöld geta ekki lengur horft með blinda auganu á þá staðreynd að það vantar gott og tryggt húsnæði fyrir þessa listgrein eins og aðrar listgreinar til þess að almenningur geti notið á sem bestan hátt. Nú er mál að linni, það þarf að kaupa eitt stykki bíóhús fyrir kvikmyndalistina hvort sem það er hús Bíó Paradísar, Austurbæjabíós eða jafnvel Gamla bíós. Það er ekki hægt að bíða lengur, svo mikið er víst.
Kommunali ágangurin á útbreiðsuna av filmi og biografi sum listauppliving, er undarliga stórur í løtuni.
Í Keypmannahavnar kommunu hevur mentamáladeldin akkurát gjørt av, at taka seg úr øllum samstarvi við væleydnaðu filmtænastuna Filmstriben, ið er knýtt at bókasøvnunum.
Hesin skortandi politiski vilji bráddliga at kvetta við film sum listagrein í norðurlendskum høvuðsstaðum ger fólk stórliga bilsin.
Tí gjørdi eg mær ørindi at fara í bókahillirnar at finna gomul skjøl um film í Havn.
Sum sæst á myndini omanfyri, var í Tórshavnar kommunu stórur áhugi fyri at byggja og stuðla einum biografi, tá víðsýnda Rithøvundafelag Føroya so langt síðan sum í 1972 gav út Álit í mentanarspurningum.
Kanska eiga vit lokalu við áhuga fyri filmi støðugt at minna kommunalu politisku valevnini á hesi álvarsmál í býnum, ikki bara í dag, men heilt fram til kommunala valdagin hin 10. november.
Livst, so spyrst!