Birk

Undan Nashville-konstertunum í Ítróttarhøllini á Hálsi í Havn, var ein hugnaløta backstage. Her var høvið at hitta stjørnurnar, fyrireikararnar og stuðlarnar. Eg tók myndatólið fram eina løtu innan konsertin byrjaði. Seinni vóru ikki stundir at hugsa um myndir og foto. Vónandi ordnaði onkur professionellur tað framman fyri pallinum. Backstage vóru fyrst og fremst familjurnar hjá høvuðspersónunum, Jákup Zachariassen og Petur Háberg Jacobsen. Eg fekk eina mynd av Jákupi saman við beiggjanum Jógvani og pápanum, Zacharias Zachariassen. David Hungate skifti orð við landstýrismannin í vinnumálum Jóhan Dahl. Teir eru jú royndir bassleikarar báðir. Hungate, sum er lítillátin, segði: "I'm just a failed tromboneplayer". Umfram el bass, spælir hann trombon og jazzgittara. Frá Paul Leim vildu klaksvíkingarnir Sonhard Johannessen - klæddur í Opry Land jakka og undir svørtum hatti - og Hallur Joensen, hoyra nærri um Music Row í Nashville. Magni Christiansen, Faroese hat act, hitti Br

5.a flokkur frammanfyri talvuna í nýggja skúlanum við Løkin í Runavík. Talvan er ikki sum talvur flest, men eitt cleverboard . Tað er ein talva, ið tú kanst skriva á við einum blýanti, sum er on-line. Talvan er eisini er ein telduskíggi. Krit verður ikki brúkt longur. Fríggjadagin, tá eg hitti tey, arbeiddu tey við søguni um Gummi Tarzan. Tey vistu alt um YouTube og Google Earth. Spennandi, tí nú eru allar føroyskar skúlabøkur on-line. Á Google Book Search kanst tú blaða og lesa í øllum føroyskum skúlabókum. Flokslærari hjá 5.a er Anja Pálsdóttir. Uttan fyri vindeygað er løkurin, sum skúlin hevur navn eftir. Á Toftum er gamli skúlin frá 1958 bygdur um og gjørdur størri. Í høllini, sum er innafyri durin, hongur ein málningur, ið stavar frá gamla skúlanum. Tað er Jack Kampmann (1914-1989), ið hevur málað. Sum sæst til høgru, hevur málningurin hingið við trappurnar inni í høllini í gamla skúlanum. Gott, at skúlin hevur varðveitt málningin so væl.

Eingin ivi um at tónleikararnarnir úr Nashville, sum spældu í Sjónleikarhúsinum í kvøld, er toppprofessionellir og hava tónleikin sum vinnuveg. Men samstundis er hugtakandi at síggja hvussu avslappaðir, lika til og lívsklókir teir eru. Hóast vit sum lurtaðu, kendu nøvnini heilt aftur til 70'ini frá óteljandi marknasteinum og milliónaseljarum, sum hava sett nýggjan standard innan teirra respektivu ljóðføri, so eru hetta heilt vanlig menniskju, sum hóast stjørnustatus ikki hava stjørnunykkur av nøkrum slagi. Og so kundi tú kenna eina ektaða spæligleði rulla oman av scenukantinum og út í salin. Og til endans vildu teir næstan ikki steðga at spæla undir myndini av Rasmusi Effersøe og áskriftini Til Gaman og álvara. Hetta var ein kveikjandi løta, nógv meir enn bara ein konsert.

Meðan Óli Poulsen spældi ein nýggjan sang á kassagittar, skrivaði John Hobbs lagið niður á eitt A4 ark eftir tí sokallaða Nashville Number System. Tá Óli varð liðugur og arkið hjá Hobbs varð fult, varð tað avritað og latið øllum áhoyrarum. So kom Eivør á pallin og sang nýggja sangin, meðan The Dream Team úr Nashville spældi undir. Ein fantastisk løta, at síggja inn í eitt upptøkuhøli, har øll tey professionellu arbeiða intenst við at fáa tað besta burturúr øllum liðum, sum skapa ein góðan sang.

Tað var ein serstakliga lærurík konsert í Sjónleikarhúsinum í kvøld. Umframt teir tilkomnu og garvaðu sum Jákup og Hans Karl, vórðu eisini fleiri ungir tónleikarar, ið nýttu høvið at hitta The Dream Team úr Nashville. Brent Mason segði frá um gittarspæl, Paul Franklin um steelgittarin og John Hobbs avdúkaði snildi og tøkni í útsetingum.

Í teaturfoyéruni í Sjónleikarhúsinum varð borðreitt við frukt, snacks og drekka eftir væleydnaða tónleikavinnudagin í sambandi við Nashville.Fo. Fólk nýttu høvið at skifta orð við amerikansku stjørnurnar og helst varð onkur spíri lagdur til framtíðar virksemi á hesum øki - í tónleikavinnuni. Spurningar vóru nógvir og kjakið gekk lívligt. Eisini millum orkesturleiðaran Edgar Struble og John Dahl, landstýrismann, sum setti tónleikavinnudagin.

Allir í The Nashville Dream Team, eisini kallað The A Team, á palli í Sjónleikarhúsinum í Havn. Frá vinstru síggjast David Hungate, Bryan Sutton, Paul Franklin, Brent Mason, Paul Leim og fremstur er John Hobbs. Myndina tók eg eftir at teir høvdu havt ljóðroynd á middegi í dag.

Brent Mason og David Hungate, niðanfyri. Heldur enn illbrýntur er hann djúpt konsentreraður á pallinum í Sjónleikarhúsinum. Mason er millum fremstu og mest brúktu gittaristar yvirhøvur og bassleikarin Hungate er upprunalimur í Toto. Í mínari plátusamling fyllir hann nógv hjá Boz Scaggs. Og nú gongur hann í Havnargøtum.

Tveir vinmenn leggja saman ráð handan trummurnar innan tónleikavinnudagin í Sjónleikarhúsinum. Teir eru Jákup Zachariasen og Paul Leim.

Her eta vit døgurða á Hotel Hafnia. Fremstur er Paul Franklin, helst heimsins kendasti steelgittarleikari. Aftanfyri sæst Petur Háberg Jacobsen. Omanfyri sæst Paul Franklin in action á pallinum í Sjónleikarhúsinum meðan ljóðroynd var á middegi í dag.

Ein av mínum bluegrasshetjum frá Sugar Hill Records hevur leingi verið gittarleikarin Bryan Sutton. Her signerar hann nakrar fløgur, sum eg helst havi spælt í sendingini Burtur á Heiði miðskeiðis í 90'unum. Fittur maður - eins og allir hinir.

Brent Mason og Bryan Sutton syngja og spæla bluegrassklassikaran hjá Flatt & Scruggs Salty Dog Blues á pallinumí Sjónleikarhúsinum.

Ein biltúrur í skýming á Oyggjarvegnum við The Reverends í fløguspælaranum verður hervið viðmæltur (Mynd: Birgir Kruse) Country er annað enn dansibandtónleikur, fiólir og barmfagrar blondinir. Tað siga The Reverends í tíðindaskrivi, nú teir geva fløguna ”When You’re Done” út á plátufelagnum Tutl. So satt, sum tað er sagt. Dansibandtónleikurin er um at taka lívið av countrytónleiki. Hóast hesa skørpu og ertandi eygleiðing, so velja The Reverends at byrja fløguna við einum floor filler av einum dansinummari, You Gotta Go , sum við gusto gongur beint inn í hvørja dansistovu í landinum. Serliga trummurnar eru fresandi stuttligar. Dansibandtónleikur, so tað syngur eftir í. Kanska er countryútiseta­bólkurin The Reverends ein anakronisma, sum dyrkar mótsetningar og letur teg fáa júst tað, tú ikki væntaði. Hetta er fyrsta fløga teirra, pakkað við 10 heimagjørdum sangum við ljóði og stíli, vit ikki hava hoyrt áður. Hetta er norðurlendskt Americana. Onnur skering Jim, Jack & Bud er hin b

Úr myndarøð, sum er ein eygleiðing við natúrligum ljósi við diskin á matstovuni Gourmet. Tað er ferð á hjá Leif Sørensen, tá hann matgerð í køkinum. Men fastfood er ikki á skránni í Gourmet, tí góðskan og tíðin eru í hásæti. Niðri undir síggjast rættirnir, vit fingu, meðan skæra sólin søkkur. Tá vit eru komin til dessertina er sólin sett (Myndir: Birgir Kruse) Fryntligi og snøggi tænarin Tórun beyð okkum vælkomnum til borðs og greiddi frá um matskránna og vínið á Gourmet hesa fyrstu skaffing um útvarpstíð á Tórshavnar Matfestivali. Fyrst fingu vit ein brellbita, oksasúpan við oksatungu í einum lítlum bolla, sopin við teskeið. Lætt og konsist niðurundir, innan lýsta matskráin kom á borðið. Fyrsti rættur var marinerað jákupskel við rækjum, krabba og kremi av somu skel. Smakkurin var ein leskilig javnvág millum sjógæti og ein kokuskendan broysknan søtleika. Aftirvið ein framur svallig Riesling frá Haeffelin. Annar rættur var persillubakað skøta við spískáli og sanddunnuberum. Fantastisku

Vælnøgd fólk og ein hugsunarsamur løgmaður á Tórshavnar Matfestivali, sum varð hildin í Havn leygardagin 22. august 2009 (Myndir: Birgir Kruse) Í allar besta veðri høvdu túsundir av Havnarborgaraum leitað sær oman í Vágsbotn, har fyrsti Matfestivalurin varð settur. Eldsálin Mortan í Hamrabyrgi beyð vælkomin og Óluvá Skaale, sum í 1974 skrivaði kókibókina Matur og Matgerð , setti festivalin. Tórshavnar Manskór framførdi vælvaldar sangir og Jóan Pauli Joensen helt røðu, har hann heilsaði fyrireikarunum, men sóknaðist eisini eftir einum verki, sum á vísundaligum støði lýsir matsiðir okkara. Jóan Pauli hevur júst givið út eina sera spennandi og snotuliga enska bók um grindadráp - Pilot Whaling in the Faroe Islands . Áhugaverdi vinkulin hjá Jóan Paula, tá hann tosar um grindadráp er tann púra einfaldi tankin um at fáa mat á borðið. Hetta setir fitta kvøðuljómasangin hjá M. C. Restorff um føroyingin, ið hevur hjallin á sjónum, í skarpari ljós. Eitt er at umsita rimaveggin, men har skal eis