Birk

Listamaðurin David Regan (f.1964) hevur gjørt tekannuna við heitinum "Twin Towers, 1966" í 2002 og listamaðurin Charles Krafft (f.1947) hevur gjørt tekannuna "Hitler Idaho" í 2003 (Myndir: Birgir Kruse) Í de Young listasavninum sóu vit eina røð av løgnum tekannum. Serliga tvær teirra vóru undrunarverdar. Onnur hevði Twin Towers sum myndaevni og hin hevði sjálvasta Hitler sum myndaevnið. So nú er laga manni at perspektivera heimsstøðuna á køksborðinum

Birgir og Lee Ritenour, alias Captain Fingers, á Yoshis Jazz Club í Fillmore, San Francisco mikukvøldið. Teir tosa um sild í Haugesund (Myndir: Jógvan Kruse) Í Fillmore býarpartinum í San Francisco spældi góði gamli jazzgittaristurin Lee Ritenour (f. 1952) í kvøld. Aftur at sær hevði hann Patrice Rushen, keyboard og sang, Brian Bromberg á bass og Will Kennedy á trummur. Ein easy jazzbólkur við frískum westcoast-tónleiki, sum umframt at vera egin, hevði greiðar sipingar til Wes Montgomery, Les Paul og Chet Atkins. Ein frálík løta í jazzbýlinginum Fillmore. Og ikki minst tá eg púra óvæntað møtti kapteyninum sjálvum í forhøllini í Yoshis Jazz Club í Fillmore. Hann skuldi spæla til sildajazz í Haugesund í Noregi í august og í september kemur nýggj fløga, har Rit spælir saman við Dave Grusin. Vit skiftu eisini orð um at í 1979 var ein føroysk útvarpssending, Rokkredaksjónin, ið hevði lagið Market Street av LP-plátuni Feel The Night sum eyðkennislag. Tað var ikki sørt hugvekjandi.

Í trimum hæddum er opið til á midnátt í City Light Bookstore í San Francisco - ein bókahandil, ið eftir hálva øld, enn hevur sál. Bæði Howl og On The Road standa enn fremst á diskinum (Myndir: Birgir Kruse) Rithøvundafelagið Academy of American Poets sigur á heimasíðuni at City Lights Bookstore í San Francisco is not only a landmark to poetry, but also a battleground for the freedom of speech. Lawrence Ferlinghetti, sum í dag er heiðursyrkjari í San Francisco, og Peter D. Martin stovnaðu handilin í 1953. Handilin er lýstur sum the nation’s first all-paperback bookstore, tað vil siga at her selja tey bara paperbacks. Hetta er seinni broytt. Í 1955 er Ferlinghetti einsamallur við handilinum og fer at geva bøkur út undir heitinum City Lights Publishers. Úrvalið fevnir um Beat yrkjarar, sum ikki fáa verk givin út aðrastaðni. Millum nøvnini eru Allen Ginsberg, Frank O’Hara og Jack Kerouac. Útgávufelagið, ið fevnir um fleiri enn hundrað titlar, er enn virkið. City Lights bleiv kent navn í

Henda trappa er upp á loftið til The Poetry Room í bókahandlinum City Lights Bookstore (Myndir: Birgir Kruse) Í City Lights Bookstore hava yrkjarar savnast í meiri enn hálva øld at lesa og viðmerkja. Ikki bara poetikk, men eisini samfelagsligu støðuna nær og fjar. Amerikanska rithøvundafelagið Academy of American Poets sigur at City Lights Bookstore is not only a landmark to poetry, but also a battleground for the freedom of speech. Umframt at vera ein livandi handil í trimum hæddum, er hetta eisini útgávufelag og klekingarstøð hjá poetisk-politiskum víðsjónum. Undir heitinum “Eydnuleysir einglar í San Francisco” hevur Oddfríður M. Rasmussen skrivað grein um City Lights Bookstore og yrkjararnar kring handilin í Vikuskiftinum í Sosialinum 17. november 2000.

Inni í bókahandlinum City Lights Bookstore sæst ein lítil fráboðan um at hesin staður í 2001 er kosin at verða ein varði, a landmark (Mynd: Birgir Kruse) Í 2001 var City Lights Bookstore kosin at verða ein varði, landmark , í San Francisco. Grundgevingin varð, at tað virksemi, sum í hálva øld hevur verið rikið hiðani, hevur havt "a seminal role in the literary and cultural development of San Francisco and the nation, for stewarding and restoring City Lights Bookstore, for championing First Amendment protections, and for publishing and giving voice to writers and artists everywhere."

Ovast sæst Hotel King George, niðri undir Commodore og niðastu myndirnar eru av The Bean. Kalt er í veðrinum hesar dagar i San Francisco (Myndir: Birgir Kruse) Vit búgva á Hotel King George, sum er á Union Square, mitt í San Francisco. Eitt gamalt hotell, í enskum stíli, einsamalt, millum hægri, størri og meiri prangandi bygningar. Tað er ikki ilt at gita, hvussu tíðin man fara við hesum bygningi. Fyrru ferðina vit vóru í San Francisco, tað var í 2003, búðu vit á Commedore hotellinum longur upp í Sutter Street. Ta ferðina fóru vit javnan yvir um vegin til hollendsku kaffistovuna The Bean, at lesa meyl. Dýrt og trupult. Men mangt er broytt. Í dag er netsamband á øllum hotellum, bæði í forhøll og á hvørjum kamari. Ókeypis og tráðleyst. Soleiðis fer tíðin við øllum. Og onkuntíð gongur tað tann betra vegin.

Jenny Hay við málninginum "Push To Open", sum tú kanst leiga eftir eini lagaligari skipan (Mynd: Birgir Kruse) Á Sutter Street í San Francisco eru fleiri spennandi gallarí. Í Hang Art hava tey í tíggju ár haft eina skipan, sum tekur støði í spurninginum, hvussu vit lagaligast fáa list út til vanliga fólkið. Jenny Hay, sum starvast á Hang Art gallarínum hevur eitt boð. – Í tíggju ár hava vit leigað málningar, sigur hon. Antin soleiðis at tú fært forkeypsrætt til eina málningin, ella at tú shoppar runt og til dømis triðja hvønn mánað hevur ein nýggjan málning á vegginum. Hetta er ein fólkaræðislig skipan, sum elvir til at vanlig fólk fáa ráð til góða myndlist, sigur Jenny. Listaskálin hevði einaferð ætlanir um tað sama. Hetta er avgjørt ein gongd leið at skapa ein nýggjan marknað og at fáa list út til fólkið á ein lagaligan hátt. Omanfyri sæst Jenny Hay við málninginum Push To Open (2008) eftir Eddie Rodriguez. Til ber at keypa málningin fyri túsund dollars, men ein lagalig

Soleiðis sær ein ticketless ticket út. Birgir heldur fýra frá JetBlue í hondini. Pappírsleyst og ikki minni ómakaleyst. (Mynd: Jógvan Kruse) Eftir túrin í heita Harlem, fóru vit eftir kuffertunum í Chelsea og so á JFK flogvøllin. Sjaførurin var ein ungur indari, ið var ótrúliga áhugaverdur at tosa við. Hann vildi millum annað hava eitt boð uppá, hvussu viðurskiftini mundu fara at verða við Danmark, tá føroyingar finna olju. Hjá 62 Norður hvødu vit keypt ein pappírsleysan flogferðaseðil, a ticketless ticket , við flogfelanum JetBlue. Tað vóru vit spent uppá at royna. Og ikki minst at avmynda the ticketless ticket. Tað gekk sum smurt. Við gongubreytina, beint har ið hýruvognurin steðgaði, kundu vit tjekka alt inn og fyri tveir dollars sleppa undan øllum bíðirøðunum. Ómakaleysasta flúvingin vit hava roynt. Og serliga gott í summarhita.