Øll hava sæð Netflix stuttrøðina Adolesence og øll tosa um hana. Fýra partar, ein tími hvør. Orsøkin er fyrst evnið, kvinnuhatur, tá ein trettan ára gamal skúladrongur í Bretlandi, Jamie, við knívi drepur eina gentu á sama skúla, men eisini tann kameratekniski veruleiki, at alt er at síggja til filmað uppá eingang, one-take, tey rópa. Í fyrsta parti eru vit mitt í leikinum, tá fjølmenta bretska løgreglan tíðliga um morgunin brýtur seg inn í arbeiðaraheimið hjá Jamie og teimum, helst í Norðurbretlandi. Hann verður tikin á støðina, har hann ikki vil kennast við brotsgerðina. Í øðrum parti eru vit við løgreglufólkunum, Luke Bascombe og Misha Frank, sum hava hvør sína tign, á skúlanum, sum í hesum fastfrysta stættarsamfelag er milt sagt illa fungerandi, og verður so dánt hildin uppi av ivasomum og ótryggum starvsfólkum, og drigin niður av grovari happing millum næmingarnar, har floksfelagin, Ryan, er serliga væl lýstur sum ein ikki bara misogyn ræðumynd, men hatursfullur til alt og øl...