Birk

Einaferð vit realskúlanæmingar vóru farnir at ganga, soleiðis uppá kvamsvís, niðan í hagan, tí ein okkara kendi gøtur og staðarnøvn, sum vit hildu vera stuttlig at vitja, renna vit okkum í ein bónda, sum roynir seg við skeljum og tøðum so langt vit síggja. Royndarbóndin brettir upp ermar, meðan hann boygdur stendur yvir bønum og blakar ymist til viks og fram fyri seg, sum hann telvar á jørðini at fáa tað besta upp. Meðan tað syngur í mastrarspennunum á Loranstøðini spyr hann, hvat vit hava at gera her uppi í haganum. Er hann illur, ella er hann ávarandi um at ganga á hesum leiðum, nú hann helst hevur gitt, at vit í tuflum og mest sum hvíttklødd ætla okkum niðan á hægsta tind. Áminningin kemur mær javnt til hugs, tá erpnir landsmenn avmynda seg sjálvar við vinum og fløggum á hægstu tindum nú fýrahundrað eru gingnir. Onkur meira enn eina fjallarundu. Undrist yvir, hvør djevul tað er, hesi friðleysu fólk renna undan. Úti í heimi hava vit marknaðarført okkum við at ganga á línu mil...

  Konsentrerað og smakksterkt, sum whisky við fatstyrki er, er greitt, at fyri kennarar er tað ein ótyntur og ektaður upplivingarfaktorur í sjálvum sær. Men ein nýtist ikki at verða afficiendo fyri tann saks skuld. Og heldur ikki at vera globetrottari, sum Tróndur í Götu sigst hava verið, fyri at sanna, at føroyskt whisky við fatstyrki kann verða eitt savnandi ferðamál hjá útlendingum við enda jarðarinnar, ella so langt sum slepst frá meginlandinum í Evropa, sum granskarar frá Columbia University greiddu frá í morgun. Føroyar eru ikki bara eitt ferðamál, men hevur fingið eitt nýtt aktiv. Tað upplivdi eg í fjør heyst, tá John Dalsgarð skipaði fyri norðurlendskari ráðstevnu í Varpinum um atgongd til útbúgving og arbeiðsmarknað, eisini hjá fólki við skerdum førleika við lopfjølini á Tekniska skúla, har í býnum, sum briljantum dømi. Tá møttu vit Anniku Waag, sum í søguligu hølunum hjá Føroya Bjór við sjóvarmálan í Klaksvík greiddi livandi frá um nýskapandi tilgongdina at gera whisky....

Hallur, lærarin á Viðareiði, bjóðar kaffi í túninum uppi á Garðsvegi, har vit skifta orð um skúla, ferðavinnu og tunlar. Veðurfrøðingurin, Turid, sum býr longur uppi á vegnum, kemur við í hugnaliga summarprátið, ið myndar lagaliga lívið á bygd 59,89 kilometrar úr Havn ein leygardag seinrapart. Í løtuni síggjast bara einstøk ferðafólk ganga framvið. Í ovastu húsunum eru týskarar við einum húsvogni. Beint niðanfyri, har skeltið greitt sigur, at her er bara fyri búgvandi, eru leigubilarnir settir. Tey eru farin niðan eftir gøtuni, summi at síggja lagaðu garðarnar og taka myndir í bjarta og næstan hallusinerandi grønu brekkunum, sum eyðkennir Viðareiði á sumri so mikið, at hvar tú vendir tær, er tað sum at ganga í einum Vegghamarsmálningi. Onnur eru so djørv, at tey eru farin til stroks at síggja Enniberg, ið verður lýstur sum ein tungur túrur. Brætta Villingadalsfjall, triðhægsta í føroyska fjallaheiminum, er grannafjallið. Útsýnið, higani vit sita niðri á sløttum, er dragandi vakurt og n...

Av teimum bygdum, har landfast og koyrandi er úr Havn, eru Tjørnuvík og Gásadalur tær vakrastu. Ikki bara bráðvakrar, men mest hugtakandi, tá tú kemur til bygda og gongur í túninum. Neyvan bara hjá okkum, ið verða sannførd av herrópinum um at ferðast í egnum landi, men eisini tá tú lurtar eftir fremmandum ferðafólki og hendingaferð kemur á tal við tey. Sum í Tjørnuvík í dag, tá ein tilkomin dani sigur øðrum ferðandi, hann júst hevur møtt, at hetta er the pinnacle í Føroyum. Toppurin og hámark fyri útsýni og uppliving. Í meðan skiftir ein kvinna á sandinum og kastar seg í bikini á bláman. Tá gera menn við nakað hvítari holdi rungandi víkingaróp, so hvørt teir stetla longur út á sandin og kenna rullandi kuldan upp úr sjónum. Tað havi eg ikki hoyrt áður. Rópini runga niðan millum húsini og koma oman aftur úr líðunum. Nakað sum tá íslendsku fótbóltsfjeppararnir savnast til dyst. Hugtakandi ljóðmynd millum kafégestirnar í Tjørnuvík. At koma til, er bygdin Gásadalur best fyri. Har er br...

Eftir glopraregn í seinastuni, er stilli og lág, men hækkandi sól í morgun. Hon strálar og kínir kampingplássinum yviri við Strond, har tjøld fóru á flog í gjárkvøldið. Nývaknaði morgunin ber okkum ferðamannaskipið Ambition, sum siglir inn á Runavík við 1200 ferðafólkum og eini manning, ið telur 670. Hóast skip og kampingvognar kunnu tykjast fylla summarsýnið í føroysku morgunsólini, eru hetta smá tøl. Allarflestu ferðafólk, 80-90%, flúgva til Føroya, segði stjórin í Visit Faroe Islands í Breddanum , eini av heilt fáu, kanska einasta almenna greinandi kjaksending í Kringvarpinum, sum nú eisini fer í summarfrí, Breddin altso.  Drívmegin, tá umræður ferðamannaskip, er inntøkur til kommunalu havnirnar, varð sagt í sendingini, har Sirið Stenberg og Gurðið Højgaard luttóku  og Sigurjón Einarsson var góði verturin. Hjá okkum føroyingum, at fara út í heim, gongur tó strilti, um tú ikki partú skalt til Kastrup ella Hirtshals og onga aðra staðni í verðini. Man ferðvinnan verða bliv...

Rachel Dodds, Milena Nikolova og Michelle Novotny Mánadagin og aftur í gjár hitti eg Dr Rachel Dodds úr Kanada. Fyrru ferðin í einum fyltum Norðurlandahúsið og seinnu ferðina í einum fokusbólki, har eg avtalaði eina persónliga samrøðu við hana. Tað var leyst og liðugt beinanvegin, bara trúnaðarskjalið, sum hvør einstakur í fokusbólkinum hevði undirskrivað, varð hildið.  Sjálv er hon professari í hospitality and tourism management, og við einum skálkabrosið, sum eyðkennir hennara framløgur og innbjóðandi argumentatiónsteknikk, lýsir hon seg við hesum inngangsorðum: - Eg eri universitetsprofessari úr Kanada, einum landi, sum er eitt sindur størri enn Føroyar 😊 Orsøkin til ferðina hjá okkara framúr góða toymi, sum umframt meg, telur Milena Nikolova, ið er úr Bulgaria, og Michelle Novotny, sum eins og eg, er úr Kanada, var at koma higar og standa fyri verkstovum við føroyskum fólki - vinnulívi, íbúgvum, kommunustýrum, ferðavinnuídnaði - at fáa eina fatan av ferðavinnu, bæði avbjóð...

Nú byrjar ferðavinnan aftur. Ferðavinnan, so sum vit altíð hava kent hana, við summarturistum, ið ganga millum húsini, rannsóknast og fotografera. Tá tú sært tey í smáum skipaðum bólkum á vælvaldum støðum, sum eina evarska løtu neyvan sjikanera nakran, kenst tað hugnaligt, tá tú gongur teg inn í fremmandafólkini, sum kurteisliga heilsa, møtir tú eygunum, og biðja góðan morgun. Ein bólkur á enskum og ein á týskum. Í morgunlotinum, sum ber nýsmurda tjøru við sær, oljuta og søtt kryddaða av turkaðum tara og brendum torvi, kennir tú tað, sum flytifuglurin kom við summarinum, og tey, úr tí fremmanda, ið hava valt okkum sum ferðamál, víðka í hesari ørstuttu løtu um mína grundleggjandi fatan av heiminum, har vit ikki bara eru eitt sandkorn, men eitt attraktivt ferðamál, tætt bundið at øllum farleiðum. Og tó. Sjáldsama egin og innvend í okkara tvíhaldan um at varðveita tað forniskt upprunaliga, fari eg niðan í Tróndargøtu, og fyri Jomfrúbakkanum taki eg eitt stig inn á gøtuna, so eg longst upp...

Lasse, sum er hotelleiðari umborð á Norrönu, bjóðar okkum kapteynsborðið í Munkastovu, ið er siglandi gourmet matstovan í Norðurhøvum. Fríggjadagin komu tey úr Íslandi og nú hava vit fýra tímar til tey aftur leggja frá landi. - Hetta er ein av longstu siglingarrutum, sigur Pætur Trónd, sum er hotellstjóri á Hafnia, Brandan og Norrønu. Tað er í sambindandi steðginum millum Seyðisfjörð og Hirtshals, at Pætur og Lasse skrivaðu okkum inn á farstøðini at sleppa umborð, síggja skipið og fáa ein bita. Eg fái beinanvegin ein varhuga av, at hetta er ikki bara ein skúlastudia, men ein ítøkilig uppliving av útvendum tænastuvirksemi. Um Norðuratlantshav, og við Føroyum sum miðdepli, er farleiðin hin einasta, sum knýtir Evropa og Ísland saman. Tað letur upp fyri ævintýrum, sum á kjøli taka ta tíð, ið flogferðslan ikki hevur og skundferðafólkini tí velja. Umframt at geva sær tíð at borðreiða, og uppteinkja matskráir og vínparingar, ið skjóta avgreiðslan í luftini logistiskt ikki letur upp fyri, er...