Birk

Oystercatcher er heitið á verkinum hjá Ole Wich, ið er eitt Shell-flagg frá 1994, sum bleiv til í kjalarvørrinum á vanlukkuni beint sunnan fyri okkum, tá tangabáturin Braer rak og rendi á Sumburgh Head í Hetlandi við 84.000 tonsum av olju umborð. Nú er aftur uppá tal at leita eftir olju. Við frágreiðing er verkið lýst á síðu 503 í avrikskataloginum hjá Ole, sum telur 600 blaðsíður, har elstu verk eru aftast og nýggjastu fremst. Við Goodiepal sum kurator letur Ole Wich upp framsýning í tveimum rúmum í Listaskálanum fríggjadagin 27. oktobur kl 16:00. Heitið er "retrOWspektIv - Ole Wich sambært Goodiepal". Til framsýningina hevur Ole savnað øll síni verk í nýggju bókina »Autobiografisk oeuvre - frem til 2023«. Í bókini eru bæði myndir og tekstur til verkini, ið Ole hevur skrivað. Bókin verður løgd fram, tá framsýningin letur upp og fæst til keyps í Listasavni Føroya.  Dagmar Malena Winther, sum er savnsumsjónarfólk, bjóðar vælkomin, Ole Wich sigur sjálvur nøkur orð um framsýning

Tá íslendski stjórin í Norðurlandahúsinum, Helga Hjörvar (f.1943) um aldarskiftið fann uppá Listastevnu Føroya, royndu fólk at fáa Paul Simon higar at syngja, eftir at Björk varð uppgivin, tí hon var ov kravmikil. Listarliga orsøkin, at fáa Paul Simon higar, hevði í nógv ár verið eyðsýnd, men praktiska orsøkin var, at Simon sjálvur nú var farin at siga, at hann bara sang á smáum støðum.  Ein lokalur sponsorur, eitt skeinkistað í Havn, legði eina risa upphædd á borðið, um vit eydnaðust at fáa Paul Simon higar at syngja.  Tá evropeiski umboðsmaðurin vildi hava at vita, hvat vit høvdu at rutta við, just for starters, at vita soleiðis á leið, hvar vit flutu, segði hann "Mister, I have to inform you, that that is not even within the interest of my client!" og smekkaði rørið á.  So lendu tey aftur á heimalandsstrond, og máttu taka til takka við logistikki, pallum og inntøkumøguleikum, sum ikki í huganum, men í peningastýrda veruleikanum eru og altíð fara at verða avmarkaður.  Vági

Hann lýsir heilt út í tún! Olaf hevur funnið ein penn, sum lýsir í myrkrinum og út í kavan, tá tú koyrir hurðina upp út á terrassuna í Tórsbyrgi. Tað var í gjárkvøldið at Olaf, Marjun og Hanus vóru til døgurða, tí nú er nógv at ráðleggja sum dagarnir koma. Í dag fyllir Olaf tvey ár og er størri og vaksnari enn nakrantíð fyrr. Einki er sum at fáa ein abbason. Á, denn náði. Til lukku við honum, tit bæði. Og annars vit øll! Her er Olaf farin uppá loftið at kanna fløgur og bond hjá abbanum. Fløgur eftir bókstavaraðnum og háteknologisk dat bond, sum eingin brúkar longur. Soleiðis fer tíðin við øllum. Lukkutíð kemur hon aftur, tíðin. Til dømis við einum abbasoni. Álvarsligur er hann, eisini tá hann fer niðurundiraftur og setur seg við sofaborðið við Pinocchio-figurunum. So er tað, at Olaf fer í brandgulu Lübecktaskuna hjá abba eftir telduni, sum altíð plagar at vera har. Men nei, har er eingin telda í dag. Hvar er hon? Hvar er teldan, hon við øllum teim føroysku sa

Nú fyllir ein harri og tó ikki trýss, sum hvönn geograf fær heilt upp í spíss sum Q vil og C, og minst tvey W og Atlazið dansqt og sproqligt betízz. Takk fyri føðingardagsheilsanir øll somul, eingin nevndur eingin gloymdur, men allar heilsanir lisnar, eisini tann, sum er omanfyri.  Stuttligt at fylla á Facebook, eisini í ivaveðri. Tað skal eg ráða øllum til! Her er atlasið aftur avmyndað úr arbeiðsglugganum í dag, tað er so vist og satt. Blátt atlas á gulum bilum og prúðu kúpurnar á Artic Lady, sum fáa nólsoyingar og havnarfólk at síggja reytt, meðan svarta heimalambið undrast yvir tann mikla gróður, sum bráddliga tók við.

Í dag verður ein av fremstu og virknastu listamálarum, Zacharias Heinesen, 80 ár. Í 2007 fekk hann Mentanarvirðisløn landsins og í fjør gjørdi hann gávuprent til limir í Steinbrá, sum er stuðulsfelag hjá Steinprenti. Ingi Rasmussen sigur í Dimmalætting í dag, at "Zacharias Heinesen er tann mest kopieraði føroyski listamaður yvirhøvur...Hansara litføgru brotamyndir, ofta við einari samanrenning millum føroyska náttúru og nútímans myndlist, eru so eyðkendar, at tær hava givið øðrum íblástur, men Zacharias sjálvur hevur ta ektaðu vøruna. Hóast hann er komin upp í árini, so leitar hann áhaldandi og gevur listini nýggj brigdi." Hansara virkni sæst skjótt aftur, tá eg blaðið gjøgnum henda tíggju ára gamla bloggin. Ofta hevur unst mær at avmynda Zacharias á framsýningum ymsa staðni í Havn og eisini í gamla Seglhúsinum í Klaksvík. Á hesi síðu eru fýra dømi. Fulla navnið er Zacharias Karl Ulrik Heinesen og hann er sonur William og Lisu Heinesen. Hann er útbúgvin á Myndl

So eru stundir at ynskja Norðurlandahúsinum hjartaliga til lukku við tríati ára degnum, sum er í dag. Áttandi stjórin, Sif Gunnarsdóttir, heilsar so hjartansfegin í 30 ára blusu framman fyri Norðurlandahúsinum, har Blue Coat spæla swing í mjørkanum á tekjuni. Húsið bleiv til við norðurlendskum stuðli í 1983 eftir uppskoti frá Erlendi Paturssyni í 1971. Torbjørn Olsen hevur málað Erlend, sum hongur í Dansistovuni í hesum døgum. Av fyrstan tíð hugsaði Erlendur um eitt sjónleikahús, men mangt broyttist, arkitektakapping varð fyriskipað og eg minnist at nordisturin og løgtingslimurin, Demmus Hentze, segði, at bara ein atkvøða var á muni, tá avgerðin varð tikin at byggja Norðurlandahúsið í Føroyum. Men so kom sólin fram. Húsið bleiv til stutt eftir at grannhúsini hjá Útvarpinum vórðu tikin í brúk, og onkuntíð havi eg hoyrt arkitektar kallað hesar báðar bygningarnar, sum báðir boðaðu frá nýggjum tíðum í Føroyum, the Beauty and the Beast . Hvør er hvør, er sjálvandi upp til ey

Arbeiðsloysisskipanin hevur tjúgu ár á baki í hesum døgum. Maskinmeistarafelagið og Skipara- og Navigatørfelagið, sum geva út blaðið Mið & Magn vórðu eins og hinir partarnir á arbeiðsmarknaðinum, sum vara av skipanini, bodnir til hátíðarhald í Norðurlandahúsinum. Út á seinrapartin, fríggjadagin 31. august, varð almenningurin boðin til tríggjar hugvekjandi fyrilestrar. Frá skomm til virkni “Fólk grótu í telefonini og vóru bangin í 1992,” sigur Tórgerð Nielsen, ið var fyrsti stjórin í Arbeiðsloysisskipanini í tjúgu ára ritinum Frá útgjaldsskipan til kraftdepil , sum varð lagt fram á hátíðarhaldinum. Tjúgu ár seinni ber til at avgreiða flest øll viðurskifti um teldu, heima úr stovuni. Arbeiðsloysisskipanin er vorðin ein vælsmurdur tænastuveitari, ið hevur sett sær fyri at gerast størsta starvsfólkadeildin í landinum. Birgir Kruse MIÐ & MAGN 15-2012 “Fólk vóru púra óvitandi um, hvussu skipanin virkaði,” sigur Elsa Thomsen, ið var eitt av fýra starvsfólkunum, tá Arbeiðslo

Fyrsti stjórin í Arbeiðsloysisskipanini, Tórgerð Nielsen, og núverandi stjórin, Ernst Jacobsen, møttust fríggjadagin í Norðurlandahúsinum at hátíðarhalda tjúgu ára dagin hjá Arbeiðsloysisskipanin. Fyrrapartin vóru partarnir á arbeiðsmarknaðinum, ið vara av skipanini, boðin við og seinrapartin var almenningurin, sum fær ágóðan av tænastuni, boðin við. Núverandi stýrisformaður Alfred Petersen var sum altíð í góðum lag, ikki minst tá hann hitti fyrrverandi forkvinnuna Karin Kjølbro. Søguligar myndir úr okkara egnu samtíð stóðu stillar eina løtu meðan Ingeborg Vinther og Tórgerð Nielsen gingu framvið, og skiftu orð um samfelagsligu viðurskiftini fyri tjúgu árum síðani. Tey skakandi viðurskifti, sum í turrum tølum á talgilda veggin vórðu lýst soleiðis: Meðan Ingeborg øll árini hevur verið stýrislimur, umboðandi privatar arbeiðstakarar, hevur Kartni Ravnsfjall verið umboð fyri almennu arbeiðstakararnar. Høgni í Stórustovu er hugskotsríki leiðarin á Tænastudeild