Birk

Fyrstu ferð eg varnaðist Beatles sangir í amerikanskari útseting var, tá RCA gittaristurin og uppfinnarin av The Nashville Sound, Chet Atkins, spældi tólv Beatles sangir á LP plátuni Picks on the Beatles í 1966, meðan Charlie McCoy spældi munnhørpu afturvið. Í 1995 gav plátufelagið Liberty út savnsfløguna Come Together: America Salutes the Beatles við seytjan Beatles sangum, har countrysangarar tulkaðu bretsku Fab Four í ymsar meir og minni væleydnaðar ættir. Sumt stak gott, so sum In my life við Susan Ashton og Gary Chapman. Nú hevur amerikanska stjørnan, Lucinda Williams (f.1953), verið í Abbey Road upptøkuhølunum í tríggjar dagar og sungið tólv Beatles sangir frá fimm LP plátum: A Hard Day’s Night, Rubber Soul, Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band, Hvítu plátuni og Let It Be , og einari single plátu, soleiðis, at allir fýra beatlarnir eru í sangúrvalinum hjá Lucindu Williams, meðan hennara orkestur hevur fylgispælið, við tveimum eminentum gittaristum, Doug Pettibone og Marc F...

Í hesum døgum eru harudagar í Áarstovu . Undir leiðslu av Jógvani Steingrím Rasmussen, matstovuleiðara, longst til vinstru, standa teir allir til tína tænastu við haru, sum er skotin í desembur, keypt frá Leif Høj í Leirvík, og tilgjørd eftir teim mest hugtakandi gastronomisku listum og sniðfundigheitum til føroyska góman, so tú verður púra paff, tá tú kemur til japansku leyk dashi súpanina í øðrum umfari. Gastronomisku harumeistararnir hjá Jógvani í køkinum í Áarstovu eru frá vinstru: Skander og Yassime, sum báðir eru úr Tunis, og so føroysku Eiler og Hørður, til høgru. Eftir at Jógvan hevur skonkt eitt glas av svalliga turrari Deutz sjampanju, kemur Anna frá Ukraina, við einum vermouth kokkteyl, sum byggir á sólber og koriander við blóðappelsin omaná. Kokkteylurin fylgir fyrsta rætti, sum er ein brellbiti við harusúltu, løgd í romm og kryddað við koriander, chartreuse og mirin, borðreidd við nógvum og sterkum karsa úr Kvívík. So kemur forrætturin, sum longu nú, helst, er óvæntaða hæd...

Tá eg hevði havt mína fyrstu útvarpssending, hon var um hvítan bretskan blues, kom ein prædikumaður í ljósum klædningi inn á skrivstovuna á Bryggjubakka, legði beinin á kross, lat skógvin á nærmasta beini danda eina løtu, so eg sá at hosurnar vóru stríputar, og spurdi: ”Birgir, hvussu hevur tú tað við Gud?”  Løtan stóð still og eg trúði henni ikki rættuliga, støðuni, og avnoktaði tí púrasta at hoyra spurningin, og skrivaði enn eitt kartotekskort um Tuba’ina Tobby og eitt afturat við upptøkum, sum Janus Mohr hevði gjørt inni á Skálfjørðinum við Símuni Nónklett.  Borðið skalv hvørja ferð eg skifti linju á stóru skrivimaskinuni hjá Niels Juel, sum eg hevði arvað niður í diskotekið, tey róptu, har studio tvey eisini var millum allar pláturnar.  Haldi at tøgnin var so drúgv, at prædikumaðurin svaraði mest sum sjálvur og hjálpti mær at fylla út tað tómrúm, sum Hans Jákup hevði lært meg uppi í Hoydølum, at grikkar vóru so herviligir at gera, tá teir vórðu bangnir fyri tí tóma, ...

Hugsi, at í eini visualisering, sum ein heimildarfilmur er, er einki so avbjóðandi at byrja við, sum tóma løriftið. Tað er hin ultimativa avbjóðingin. Tí fangar tað meg beinanvegin, tí nú skal málast, og eg eri sloppin at verða eygleiðari, heima í stovuni, so sum uppgávan hjá Kringvarpinum er.  Úrvalda myndlistafólkið, Hansina Iversen , verður eygleitt av Jónfinni Stenberg og Elini Mirjamsdóttir, nýggja toymið í visuellum føroyskum Kringvarpsarbeiði.  Sansirnir fyri smálutum, ultra nær og so burturfrá, vælvalda linsan og blendan at skapa dýpdarfokus, og fotografisku kompositiónirnar, tá Hansina verður sett við stovuborðið, millum grønt og reytt á bakvegginum, sjálv í bláari blusu og einum heitum gulligum ljósi til høgru við gluggan.  Sansurin fyri kompositión og ljósseting er gjøgnumhugsaður og væl frágingin.  Hesin sami fakligi reportasjudugnaskapur sæst aftur, tá Hansina pakkar lidnu málningarnar niður, koyrir í rør og so í bilin fyri at avskipa, tí framsýningin, s...

Novembur er næstseinasti mánaður. Nú er hann, mánaðurin, sum sambært Henrik Nordbrandt ikki er ein, men fýra, so árið telur sekstan, komin at enda. Jólamánaðurin stundar til. Stress og keypiørska, blandað við kirkjugongd og dyrkan av tí guddómliga, men eisini alskinum til kórsang og sterkan solosang, sum Anna Sofía, Jasmin, Katrina, Dania og Marianna, siga í innlagda tekstheftinum. Dania er fremsti tulkari á føroyska tónleikapallinum, ja eitt renessansumenniskja av Toftum mitt í Havn. Tað er hon, ið kemur á gátt við nýggju plátuni, Jólasoul , sum Tutl gevur út, við reyðari sloyfu.  Ellivu sangir í 36 minuttir. Kendir klassikarar og nýkomið jólastoff, garnerað í róma og yvirdrivnum jólakitsj, sum myndirnar bera brá av. Men tað er bara teirra anarkistiska spæl fyri myndamanninum, har excesseses tykist vera eitt mynda- og atferðsspæl. Plátan ljómar av einum framúr spælandi universi og við myriadum av sniðfundigum úttrykkum. Nýggjastur í úttrykki, teksti og stíli er sangurin Jólastres...

Brot úr bloggi, har eg eftir frumframførslu á Glasi 16/11 2024 ummælti skúlaleikin Romeo og Juliu: Niður at lesa. Tað hevur leingi verið svarið hjá føroyskum ungum, tá spurt verður, hvat tey fara at gera við einum nývunnum miðnámsprógvi í hondini. Burturúr stendst ein kompleks burturfaringarmentan, sum er heilt sjáldsom, og hjá øllum teim luttakandi varar alt lívið, antin tey koma aftur ella ikki. Lestrarárini í útlegd merkja fólk. Einaferð segði ein vinmaður, at eftir at tey høvdu sungið Frændir í Hoydølum, hildu tey fram at syngja Frændir við somu vinum á Oyrarsundi, og tá tey, sum komu heim, uppá skift settu hvørt annað í starv, so sungu tey aftur Frændir. Soleiðis gongur burturflytingin, varandi ella stutt, og merkir samhaldsfestið upp á gott og ilt. Ein stjóri, eg einaferð hevði, helt fyri, tá vit tosaðu um holocaust í undirvísingini, at Oyrarsund var gott dømi um eina transittlegu, har føroyingar búðu, meðan teir bíðaðu eftir at fara heimaftur, uttan nakrantíð at interagera v...

Fyrrapartin av sjeytiárunum vitjaði eg systkinabørn í Notodden í Noregi. Tá fóru vit í biograf í Drammen og sóu Cisco Pike við ultrakula Kris Kristofferson. Men best minnist eg lýsingina ”Olje i Nordsjøen, et eventyr fra vor egen virkelighet”. Eitt ævintýr úr okkara egna veruleika. Tað, sá eg á Tjóðpallinum í kvøld, har Sonurin hjá Jon Fosse varð framførdur. Byrjanin er við kalligum gittargrumsi hjá Benjamini, meðan gráa stovan hjá gráu hjúnunum kemur fram á intima pallinum.  "Hann hevur onga framtíð," sigur pápin. Men so kemur hann við bussinum, sonurin, sum tey ikki hava hoyrt frá í útvið eitt hálvt ár. Svartklæddur við høkuskeggi, pink turriklæði og hestahala, sum Fosse. Grannin, ið er komin við sama bussi, men hevur brúnt turriklæði, hevur eisini skegg og hestahala, sum Fosse. Hesin seinni dualisturin, grannin, tekur klárt erotiskt niður eftir stólarygginum í stovuni, tá hann kemur inn, og leggur eisini hondina dvalandi niður á ryggin á pápanum. ”Hann hevur ikki sagt na...

Móðir Lorenza á fjórðu hædd í tíðarleysa ungdómsleiknum um Romeo og Juliu úr húskjunum Montague og Capulet í sóttarrakta býnum Verona, ið er settur upp sum panoptikon á Glasi. Marita S. Dalsgaard er fransiskanaranunnan. Foto: Erla Rajani Ziskasen. Trý ár hevur hevur tað tikið at fáa verkætlanina um Romeo og Juliu at búnast, sigur Gunnvá Zachariasen, sum hevur boðið mær til frumframførslu á Glasi í kvøld. Nú er klárt, og eg lesi komprimeraða stutttekstin, the caption, í lýsingini av kendasta leiki í verðini: - Tvey ung og forelskaði hvør sínumegin eitt drápiligt arvastríð kempa fyri teirra kærleika í einum sjúkum heimi á tremur við haturi.  Soleiðis sigur Facebooksíðan , ið hevur allar upplýsingar um Romeo og Juliu á Glasi.   Tað er leygarkvøld úti í Marknagili, har eg seinastu dagarnar havi varnast, hvussu sjáldsama hvassur vindurin kann verða. Nú er vátaslettingur og myrkt, og eg eri komin inn um snurrandi svingdyrnar, ið eru betri enn tær í Musikkskúlanum. Havi sett bil...