Birk

Nú er stóri spurningurin, um tú skalt inn ella út. Heilt nágreiniliga eru hetta vegleiðandi skelti til tey, ið skulu velja til kommunuvalið í Ítróttarhøllini á Hálsi í Havn. Annar dururin er fyri inngangandi og hin fyri útgangandi. Nú húsavørðar hjá kommununi gera klárt til stóra valdagin á Mortansmessu, liggja skeltini á grøna valborðinum, meðan valklivarnir síggjast aftanfyri. So kann hvør einstakur gita, hvønn skeltini fara at raka. Tey, sum vísa inn og tey, sum vísa út. Týskvøldið verður úrslitið greitt.

Sá Quantum of Solace í Havnar Bio í gjár. Hetta er 22. James Bond filmurin og annar filmurin við Daniel Craig í høvuðsleiklutinum. Sigst at Craig sjálvur hevur valt heitið, sum hann hevur funnið í gomlum bókum hjá Ian Fleming. Og samstundis skal Craig hava gjørt greitt at hann vil ikki spæla í deyðsmerktum filmum, tað er filmum, ið hava orðið “Death” ella “Dead” í navninum. Kanska er beinleiðis orsøkin at sangurin í aktuella James Bond filminum eitir Another Way to Die . Sangurin ímyndar filmin. Larmar illa, er pátikið dramatiskur, men annars púra uttan hook lines. Her eru eingir tónar ella harmoniir, ið sita eftir. Eingin dýpd, bara sansaligur ágangur. “Ein tjubang filmur”, sum Pauli Olsen hevði sagt. Haldi tað vera spell, at ein av bjartastu filmisku ímyndum, James Bond, er farin í svart. Øll elegansa og sosialt vit eru farin av honum. Sean Connery livdi í einum og øllum upp til hesa hugmynd um elegansu og sosialt vit. Daniel Craig hoyrir til eina aðra tíð. Hann er tigandi og desper

Í dag var house warming á nýggju skrivstovuni hjá mær. Meðan vit hugnaðu okkum við kaffi, frukt og belgiskari sjokulátu, hildu menninir J-dag. Kanska møtast vit seinni. Frá vinstru síggjast Fía Thomassen, Hanna Simonsen, Katrin Ellingsgaard, Bjørg Mohr, Elin Wang, Katrin Sloan Nielsen, Gudni Olsen og Randi Jacobsen. Vit arbeiða øll á loftinum í Gróthúsinum , tey rópa. Tað er miðfyrisitingin hjá Tórshavnar kommunu á Vaglinum.

Húsavørðarnir Hans og Oskar gera svørtu kassarnar klárar til kommunuvalið í Havn týsdagin 11. november. Aftanfyri sæst grindadrápsmálningurin hjá Tommy Arge. Vónandi verður tað ikki so blóðugt týsdagin. Myndina tók eg í gongini í fyrisitingarbygninginum hjá Tórshavnar kommunu í gjár. Lás, sigli og pappír er alt klárt. Nú er bara at vóna at alt endar í røttum kassa. Tað hugsar kommunali húsavørðurin Oskar helst eisini, nú hann kannar svarta kassan. Oskar er sjálvur uppstillaður fyri lista A. So kaskettarnir hjá valevnum og húsavørðum eru mangir. Men soleiðis er lívið. Tað er eitt val.

Amerikanska flaggið, sambært Hugh MacLeod í Gaping Void, til høgru á hesari síðu Forsetavalið er av og heimurin hevur fingið fyrsta litta amerikanska leiðaran, Barack Obama. Ungur og eitt retoriskt begávilsi. Fyrstu ferð eg hoyrdi hann, var tað sum eitt ekkó av fremsta talara í okkara tíð, Martini Luther King. Hesin varhugi styrktist og varð púra greiður upp undir valið. Framburður, orðaval og orðalag, var sum at hoyra ”I have a Dream”, taluna sum Martin Luther King helt í 1963. Ein toppari í retoriskum kjaki, m.a. á heimasíðuni American Rhetoric. Gamaní, eru talurnar hjá Obama bornar fram útvið hálva øld seinni og tí vinklaðar og klæddar av nýggjum. Men alla tíðina snara tær um retoriska snúningsásin ”Let freedom ring, let freedom ring”. Grundtónin í talu Kings. Jú, her var retorikkur í hægsta potensi. Ikki bara hjá Obama. Tá John McCain í endaligu taluni legði kongin, vendi hann eini upplagdari taparatalu til eina vinnandi og samtykkjandi virðistalu. Serliga í seinastu setningunum. I

Ein flúgvandi bilur uttan hjól, tað mann vera ultimativa upplivingin á einum bilverkstaði. Myndina tók eg úti í Smiðjugerði á Tekniska skúla í Havn í morgun. Næmingarnir skuldu kanna bremsur og høvdu tørv á einum bili. Lukkutíð fyri meg, kann sigast. So fekk eg staðfest at mín góði gamli Volvo bremsar so snórabeint. Gott at hava góðar bremsur. Og góðar vinir, forrestin eisini!

Herfyri hevði blaðið Vinnuvitan grein um tekstin, tú nú situr og lesur – bloggin hjá mær. Eftir drúgt prát um mangt og hvat í kunningar- og vitanarsamfelagnum, komu vit inn á rótfesta føroyska lyndið at happa. Frá slupptíðini, rukkan umborð, til cyberspace, har fólk verða hongd út fyri mangt og hvat. Varpaði út á geilar sum át fyri hundi og heyki. Púra sakleys. Vanliga halda vit at markleysa cyberspace er ruddað fyri slíkari bygdasligheit og øðrum staðbundnum ónodlum, tí her hava vit alheimin fyri okkum. Men føroyska happingarlyndið hevur eydnast at fáa innivist í cyberspace. Ein fastan føroyskan happingarkrók á fyrstu parkett. Happingarkrókurin í cyberspace eitir Nymfo . Leita vit í keldulistanum á happingarnetstaðnum Nymfo finna vit hesi leitorðini: skemt, myndir, skeg, kul, spøl, tónleikur, nym, nymfo, sex, feitt, gott, link, links, leinkjur, slóðir. Hann, ið skipar fyri, sigur at Nymfo er ”Síðan sum fær øll at flenna”. Fyrrverandi landsliðsvenjarin hevur verið eitt seiglívað happi

Í dag fekk Anna Malena Niclasen, skrivstovufólk á Býarbókasavninum í 25 ár, eina sjáldsama vakra brosju frá Tórshavnar kommunu. Brosjan ímyndar hamara Tórs, Tórshamar, sum er býarmerkið hjá Havnini. Tað er listamaðurin og floksfelagin í Hoydølum, Anker Eli Petersen, ið hevur gjørt elegantu brosjuna. Meðan eg gekk í studentaskúla í Hoydølum og á læraraskúla á Frælsinum, setti eg bøkur á pláss í Býarbókasavninum. Tað var mangan stuttligt. Ikki minst at skifta orð um mest læntu bøkurnar tá og nú. Tá vóru nøvn sum hin rættuliga gamaldags J. Bech Nygaard, ið er fulkomuliga horvin í dag, eins og spenningssøgurnar hjá Alistair McClean. Men Ken Follet, sum var nógv læntur tá, er enn millum mest læntu bøkur í Havn, vildu bókavørðir og skrivstovufólk vera við henda hugnaliga morgun á ovastu hædd í Býarbókasavninum, har sum Barnabókasavnið heldur til. Kartni Ravnsfjall, mín vinmaður heilt frá tíðini í Hoydølum, er einasti hani í bókareiðrinum. (Myndir: Birgir Kruse)

So eri eg komin á pláss og kann bretta mær á í egnari skrivstovu við býarinnar besta útsýni. Í øðrum grannakontórinum sita Hanna Simonsen og Katrin Ellingsgaard og í hinum grannakontórinum situr Elin Wang, HR mennari. Katrin Ellingsgaard, sum eg gekk í flokki saman við á Føroya læraraskúla, tók myndina. Málningarnar báðar eigur Kári Svensson. Jákup Simonsen, leiðari á mentamáladeildini, og sum hevur skrivstovu á somu hædd, hevur valt teir kveikjandi málningarnar.

Útsýnið og umhvørvið hevur nógv at siga. Bæði heima og til arbeiðis. Her er útsýnið á mínum arbeiðsplássið. Mitt í býnum. Ja, á Vaglinum. Eg flyti beint nú úr kontórinum, ið hevur útsýnið mót kioskini hjá Astu, hon sæst í túninum á ovastu myndini, og inn í kontórið á hinari síðuna á loftinum í Stjórnarbygninginum hjá Tórshavnar kommunu, har útsýnið er móti Boysensgarði, Gamla Bókahandli og oman í Vágsbotn og smábátahavnina við Skálatrøð. Tað eru tær báðar niðru myndirnar. Deildin er mentamáladeildin. Tí er frámerkið, the Tag, "mentan"(Myndir: Birgir Kruse)

Ovast síggjast Kristina Bærentsen og Hallur Joensen, síðani síggjast Ólavur Øster, Daniel Nielsen og Petur Hermansen (Myndir: Álvur Haraldsen) Kontrikonsert var í Norðurlandahúsinum leygarkvøldið. Konsertin var í trimum, fyrst Hallur Joensen, síðani Rannvá Vesturklett og at enda Ragnar í Vík. Øll trý høvdu nógv og gott fylgispæl, kórsangarar eisini. Mest sjáldsama var ungi Daniel Nielsen, sum undir hatti streyk eini hillbillyfiól alla konsertina á tamp. Ein frálík pallseting. Hinumegin í ljóðmyndini var Jóhan Petur Hansen á mandolin og aftastur í ljóðmyndini Pauli Magnussen á kontrabass. Fremst fyri í fyrsta parti, saman við Halli, var hin undurbara kórrøddin hjá Kristinu Bærentsen. Hetta var byrjunaruppstillingin. Framhaldandi kundi hetta verið karmurin um eina perfekta kontrikonsert, eitt hoedown við nýslignum grasi, sum í Grand Ole Opry í Nashville. Men eftir nakrar heilt fáar sangir smildraðu trummurnar ljóðmyndina. Kontrabassurin hjá Paula hevði kunna borið allan ljóðbotnin í hes

Ovast signerar Ragnar í Vík fløgu til Hera Dam. Enn fegnari var Hallur Joensen, sum seldi og signeraði hópin av fløgum. Aftanfyri er dótturin (Myndir: Birgir Kruse) Leygarkvøldið fegnaðust mong um at kontritónleikur varð sloppin inn í Norðurlandahúsið. Eitt statement , tey settu ájavnt við almennan mentanarpolitikk. At kontritónleikur endaliga varð góðtikin av teim ráðandi í Havn. - Ja, nú eru vit sloppin til háborðs, segði Oddbjørn úr Klaksvík so hjartansfegin og javnmetti pallseting og tónleikarar við Grand Ole Opry. Okay, um tað gekst so væl, kunnu tit lesa um í Sosialinum, har eitt ummæli verður undir yvirksriftini "Í øvutari raðfylgju". Men eitt er vist. Bluegrass tónleikur hevur fingið fastatøkur á mongum føroyingum. Og samstundis eiga tey evnini at spæla bluegrass, ein praktfull tónleikagrein, ið onkur kallar hvítan hesta jazz . Enjoy, og lurtið eftir bluegrass. Ikki bara The Isaacs, men eisini Alison Krauss og The Cox Family. Og so ein lítil perla: farið á YouTube og