Teldutala Tá páskasólin ikki rakar, er kalt í luftini í Nyhavn. Úr lerkarviði ger Lars Meinild mastrar til gamlar bátar, ið liggja her á sólsíðuni. Í pylsuroykinum ganga fólk fram við timburmanninum og mastrunum á bryggjukantinum. Einki órógvar hann. Eg spyrji, um eg kann taka nakrar myndir. - Tað er gamaní, sigur fryntligi Meinild, sum er úr Keypmannahavn. - Fyri hvønn, tekur tú myndir, spyr hann. Ein føroyskan blogg, sigi eg. Hann hyggur upp um brillugløsuni og sigur, at tað verður ein avbjóðing, at lesa føroyskt. Hann hevur siglt og smíðað alt lívið, er skipstimburmaður, kendur fyri at kalfatra , og so hevur hann lisið lívfrøði og undirvíst. Tveir tímar seinni er Lars Meinild fluttur út á uttara bátin at arbeiða í seinastu sólstrálunum, sum í nátt hava skilt vetur frá summari. Nú eru stundir at smakka tað mest eyðkenda keymannahavnska, sum hevur ligið í Nyhavnslotinum eina góða løtu. Ein Langelænder hot dog við øllum úr pylsuvogninum. Afturvið hesi gamaldon