Birk

Fert tú á kjakstaðin www.kjak.fo kanst tú lesa hesi boðini: "Tíðverri er forumið niðri í løtuni. Vinarliga royn aftur seinni." Kjakstaðurin er settur til sølu. Við eddum og øllum (Búmerki) ”Tá Dimmalætting fyrr í ár keypti Vinnuvitan og Vikublaðið, fylgdi ein heimasíða við í keypinum, sum ikki passaði inn í virksemi okkara…” Dimma 10. oktober 2008 So er tað sagt. Tí soleiðis byrjar oddagreinin í nýggjastu Dimmu. Og so kann lesast ein drúgv og samansett frágreiðing um, hví Dimma ikki hevur megnað at hildið hús á http://www.kjak.fo/ . Samstundis verður lesarin vissaður um at øll redaksjonell sjónarmið, líka síðani fronsku kollveltingina, hava og støðug verða hildin á Dimmu. Okay, hevur tú áhuga í rigor mortis, so er hetta spennandi lesnaður. Men mest áhugavert haldi eg tað vera, at Dimma í ónevndu oddagreinini sær fyri sær førleikan sjálv at stýra tí, ið hendir á netinum. At seta dagsordanin í cyberspace. Ein sjáldsama avbjóðandi anakronisma. Greitt er, at gamla Dimma er farin

Ovast er meginnervalagið í føroyska kunningarsamfelagnum, FarIce, Cantat og Shefa sambandið, kortlagt. Jákup Nielsen, FT Net, vísir okkum teir nýggju tunnu og teir tjúkku gomlu kaðalarnar, sum FT Net umsitur inn og út úr Føroyum. Vilja politikarar sensur, so er lætt at kvetta. Niðast síggjast gamlar telefonir. Mittasta er elsta telefonin í Føroyum (Mynd: Birgir Kruse) Okkara land er undarligt. Í sjeynda flokki undirvísti eg onkuntíð í landalæru. Har eru menningar- og ídnaðarlond kravd evni at undirvísa í. Tá plagar eitt ljóst høvd í flokkinum at spyrja: ”Jamen, um eitt land, sum bara livir av einari vøru – kopar, kakao ella bananum – er eitt menningarland, so eru Føroyar eitt soviritt. Tí vit liva bara av fiski!”. So sigur eitt annað ljóst høvd í sjeynda: ”Jamen, vit hava eina rúgvu at telefonum, bilum og læknum fyri hvørji túsund fólk, so vit eru avgjørt eitt ídnaðarland!” Tað er landalæra, vit ganga í sjeynda og vit lesa í bókini ”Heimurin er av lagi”. Jú, so er. Í teldutættasta la

Ovast eru kappingarneytarnir og verturin avmyndaðir við Kringvarpstrappuna í Sorturdíki. Niðast er Meinhard í holt við at svara fyrsta skipaspurninginum (Myndir: Ove Olsen og Birgir Kruse) Í spennandi spurnarkappingini hjá Gunnari Nolsøe taptu vit báðir, Meinhard Jensen og eg. Sjiit. Men vit vunnu so annað plássið í áttindapartsfinaluni. Tað høvdu vit sett okkum fyri. Men at vit skuldu falla sum offur fyri Anwari Sadat, tað var heldur óvæntað. Sorry, Meinhard. Minnið kann spæla okkum øllum eitt puss. Men hvat, tá vit lesa Sálmistin sigur hann at “túsund ár í eygum Tínum eru sum dagurin í gjár, hann, sum svann, ja, tey eru sum náttarvøka.” Tá alt kemur til alt, er bara poesiurin eftir.

Rustaður konteynari við Áir (Mynd: Birgir Kruse) Hyggið væl at hesi myndini. Hetta er ein partur av Føroya søgu, sum nýliga er gloppin okkum av hondum. Norðuri við Áir er niðurlagda hvalastøðin. Niðri við støðna er dráttur, har stórhvalir vórðu drignir í land og skornir upp. Dygst við dráttin stendur ein rustaður konteynari. Og hyggið nú væl. Á mosavaksna botninum í buglaðu rustbingjuni liggur ein akvavittkassi frá Kattrup. Yes, ein kassi frá Veru. Á botninum í einum rustaðum konteynara á eini afturlatnari hvalastøð. Kunnu viðurskfitini blíva fornari? Við alfaraveg liggur hetta stilltalandi vitni um nýlidna føroyska tíð og tilveru. Ja, Veru, sum var eitt úrslit av forboðum og almennum tvørleikum. Eins og føroyska ullin hjá Guðrun & Guðrun. Eins og Rapport hjá Statoil á Argjum. Eins og...ja, tú hevur fangað poengið.

Gæs í sólsetri við Syðradalsvegin í dag (Myndir: Unn og Birgir Kruse) Havnin er so vælsignað plaserað, at eftir lítlari løtu kanst tú verða burturi í óbygdum. Tú kanst ganga um Kirkjubøreyn, ella koyra eftir vakra vegnum til Syðradals. Alla ársins tíð er tað ein fragd fyri eygað at síggja sólina seta av Syðradalsvegnum. Ikki minst í dag. Meðan Jens Eli Ellefsen syngur í kvøðuljómunum um sól, ið søkir sær hav. Gamaní er tað bygdasligt. Men tá nakrar prúðar gæs kom spankulerandi, tá kennir tú teg í pakt við føroysku náttúruna. Kanska er tað bara bygdasligt at vera føroyingur. Í hvussu er ein sunnudag á heysti.

Hundur í bandi á listaframsýning (Mynd: Birgir Kruse) Ofta verður kjakast um list og hvat, ið er sonn list og um hon sampakkar við hendan ella handan tankagangin. Tað velst ofta um, úr hvørjum horni vit síggja listina og hvat vit vilja brúka hana til. Á Heystframsýningin var ein nýggj, stuttlig uppliving. Ein hundur í bandi. Í sjálvum sær eitt listaverk. Guð vit, hvat hann helt om okkum - og tað sum hongur á vegginum!

Ovast síggjast Birgir, Martin, Hans Pauli, Hans og Jóhan Petur á Heystframsýningini 2008. Allir høvdu vit evning hjá Hans David Jacobsen á Venjingarskúlanum. Niðri undir eru vit fýra í bygninginum hjá Føroya Tele í Hoyvík, ið stuðlar sangleikinum Hair, sum sæst á teltinum við áskrfitini Love og No more War og Peace. (Myndir: Øssur Winthereig og Jákup Nielsen) Vit gomlu floksfelagar hava sett okkum fyri at møtast um heysti. Seinastu fýra árini hevur tað verið tá Heystframsýningin letur upp á Skipasmiðjuni, ið nú eitir MEST. Og hetta er mest sum ein spennandi framsýning. Í ár eru tað 16 listafólk, ið sýna fram. Tey fyrireika alt sjálvi og Inger Smærup Sørensen er sambindingarliður . Hesa ferð vísa tey á, at framsýningin sum uppliving er bæði einstaklingaframsýning og kollektiv. Tey siga soleiðis: Ein bólkaframsýning vísir verk hjá einarum, hjá listafólkum, sum ikki hava somu listaáskoðan, sum yvirhøvur ikki brúka sama úttrykk og sum vilja nakað heilt ymiskt við síni list. Soleiðis verðu

Eitt bros frá Glen Campbell fangað á palli í Hammersmith Odeon, London (Mynd: Birgir Kruse) - Sum alt lítilsvert er vælsignað , soleiðis ljóðar ein regla úr yrking hjá Williami Heinesen í føroyskari týðing. Tað kom mær til hugs, nú Glen Campbell nonsjalant er farin at syngja Green Day. Tað er sum um aldrandi kontrysangarin syngur og tulkar revolterandi punk við júst hesi yrking hjá William Heinesen í huga. Úrslitið er framúr. Og so er tað sami sangur, sum ungi føroyski punkarin Ragnar Finnson sang í donsku sjónvarpssendingini Talent - Good Riddance (Time of Your Life) . Í London fangaði eg Glen Campbell á pallinum í Hammersmith Oden. Myndin av honum omanfyri er tikin av pallkantinum við vanda fyri at verða blakaður út. Um aðrar vandamyndir av tílíkum slagi kann lesast 27. mars 2008 á hesum bloggi.