Birk

Koyrir tú eftir Norðara Ringvegnum í Havn í dag, so sært tú í fartinum nakrar hvítar krossar í bønum frammanfyri Norðurlandahúsinum. Teir standa rætt sum í einum gomlum kirkjugarði, eitt sindur ymiskir í vinkli, tí lendið og túgvurnar eru jú so ymiskar, men allir eru teir hvítir og í sama sniði, stødd og profili. Ein elligamal føroyskur kirkjugarðssiður er fluttur inn á økið hjá Føroya fremsta mentanarhúsi, Norðurlandahúsinum. Hvat er hetta fyri nakað, spyrja bilførarar og passasjerar, sum aka framvið í morgunkuldanum, nú eitt følv legðist á breytina. Eru hetta ávaringar um ferð og ferðsludeyða? Havi ongan spurt, men eg haldi meg vita sum amen í gravarkirkjuni, at hetta er ein forlongdur armur, ein røst úr grøvini um tú vilt, frá marknaðardeildini hjá Shakespeareleikinum Hamlet, sum Hans Tórgarð hevur týtt av nýggjum, og sum verður frumframførdur sum ein ektað føroysk jarðarferð í øllum Norðurlandahúsinum í ovurmorgin. Bilettsølan sigst ganga væl. Undirvísingar

Seinastu dagarnar havi eg javnan hoyrt um JAVNA í miðlunum. Í gjár og aftur í morgun hugsaði eg, at hetta var nýggja navnið hjá Meginfelag teirra brekaðu. Visti, at felagsskapurin, MBF, hevði skift navn og samleika. Men afturvið kaffinum út á dagin, rendi eg meg í eitt runt, klipt veggjamerki, ið stóð eftir sum MEGD. Fyrsta eg hugsaði var #metoo rørslan, ME AND GOD, og síðan at lata nýggja navnið spæla upp móti mótsætta týdninginum, ÓMEGD. Seinastu mongu árini eru heilt nógv, ið hava skift navn og samleika. Eg haldi avgjørt ikki at boðskapurin er tíðarrættari og kemur BETRI ígjøgnum blinkstrandi larmin á øllum nýggjum pallum. Tí hvat er mótsetningurin í øllum teim nýskaptu nøvnunum? Tola øll nøvn teirra mótsetning, tá vit lofta við bólti upp eftir vegginum? Sjálvur eri eg so konservativur, at eg sakni tey góðu gomlu búmerkini hjá Janusi Kamban og øðrum fyri hálvari øld síðan og meir. Tá var ein fólkslig framdrift í føroyskum búmerkjum Jú, navnið kann spilla alt, um vit bara

Í gjár varð ein filmur úr Føroyum lagdur á YouTube við heitinum Dreamwalkers . Upphavsmaður er hin 28 ára gamli Chris Eyre-Walker, sum er úr Belgia, men býr í Avstralia. Saman við fýra niðurlendingum var hann í Føroyum í fjør, at ganga á línu, highlining . Tey tosa um the hostel , tá tey í kavanum leggja á oynna í bili. Sum frálíður svinnur kavin, og tey ferðast ymsa staðni í landinum og møta onkrum fólki eisini. Chris, sigur, at hetta er fyrsti  adventure filmur hann hevur gjørt. Í oktober vísti hann filmin í Banff í Kanada, har ein fjallafilmsfestivalur er hvørt ár ta ársins tíð. Júst hetta sermerkta uppáfinnsemið, so sum ein fjallafilmsfestivalur í Banff, er gull vert fyri einar framtíðar Føroyar. Men ávegis til einar betri fungerandi Ferðavinnuføroyar kunnu vit eisini verða nøgd við ein fjallafilm sum Dreamwalkers,  ið varar knappan hálvan tíma og liggur opin at síggja á netinum. Lætta atkomuligheitin ber eisini boð um ein kommersiellan heim, har alt er til sølu, bara

Filmurin hjá Sakarisi Stórá Dreymar við havið  verður sýndur á altjóða filmsstevnuni í Tromsø í døgunum 15.-21. januar í 2018. Tað boða føroysku filmsframleiðararnir frá í dag. Tromsø International Film Festival , sum eftir vitjanartali er størsta filmsstevna í Noregi, og millum størstu filmsstevnur í Norðurlondum, sýnir umleið 80 filmar hvørt ár, fyri fleiri enn 60.000 vitjandi. Stevnan hevur 28 ár á baki og genererar sambært kanning 26 milliónir norskar krónur í avleiddum virksemi. Í tíðindaskrivi siga føroysku framleiðaranir, at hetta er fjórða altjóða filmsstevnan, sum Dreymar við havið luttekur á. Filmurin varð frumsýndur í Filmsfelagnum í Havnar Bio 6. september í ár, fekk framúr ummæli, og hevur síðan luttikið á filmsstevnum í Íslandi, Italia og Týsklandi. Havnar Bio sýndi filmin í heyst og aftur í desembur, og sýningar hava eisini verið í Klaksvík, Suðuroy, Runavík og komandi ár verða sersýningar í Fuglafirði og á Sandoynni. Framleiðararnir siga, at til ber at fylgj

Í morgun spurdi ein vinmaður meg, um tað yvirhøvur var tørvur á nøkrum slag av satiru í okkara brúkarastýrdu tilveru. - Er tað ikki so einfalt, at tá eitt samfelag flýtur yvir av hunangi og róma, so gerst einki stuttligt? Øvundsjúka og illgrunasemi um grannarnar og onnur, sum ger, at pláss er ikki fyri satiruni, er tað ikki so? - Tú meinar at vit líða av ótálmaðari sjálv-feit-ismu, spyrji eg. - Nemmeliga, svaraði hann. Tað er akkurát tað. Eftir at hava grundað yvir henda stutta dialog í allan dag, datt svarið í postkassan í kvøld. Ein knallertspitari í túninum, lokið upp og eitt tjums niður í plastkassan. Ein posi við tilboðsbløðum, okkurt fjalt sum redaktionell tíðindi at lesa, men í einu brosjúruni freistist eg sjálvur sum ónøktað brúkaradýr, opið fyri allari merkantilismu, nú tað styttist til fagnað handilsfrelsarans: Ein reyður postmaður fyri 599 krónur og 95 oyru, og ein apa úr royktari eik fyri 899 krónur og 95 oyru. Tilsamans 1.499 krónur og 90 oyru. Fyri ta upp

Tað verður fyri fullum húsum, tá Tjóðpallurin leygarkvøldið 9. september klokkan 19 byrjar veturin við 43. leikverki, ið hevur fingið heitið Ómegd . Grafiski plakatstílurin er svartur og hvítur, og pallmyndin er at síggja til eins strong og stringent. Hansina Iversen hevur staðið fyri pallmyndini. Ómegd er ein nýskrivaður leikur eftir Kristinu Sundar Hansen, ið byggir á veruligu søgurnar hjá tveimum kvinnum og einum manni, um tíðina í einum harðskapsraktum parlagi og um, hvussu tey funnu vegin út. Soleiðis skrivar Tjóðpallurin á Instagram . Leikarar eru Gunnvá Zachariasen, Kristina S. Ougaard og Hans Tórgarð. Í tíðindaskrivi í morgun verður sagt, at leikurin er ein remediering, tað er ein endurnýtsla av innihaldi, sum er tikið úr einum miðli og flutt í ein annan, í hesum føri úr eini bók og einum blaði, sum aftur byggir á samrøður. Tað var í 2013 at Súsanna O. Skaale savnaði fimm frásagnir í Kvinnuhúsinum, sum komu út í bók Um bara hann sló meg . Tvær a

Her havi eg avmyndað Sissal Kristiansen við vínskránni hjá KOKS. Skráin er í einum iPad húsa, sum Astri Luhin hevur málað og Busted Bricks á Sandi hevur smíðað. - Tað er altíð stuttligt, tá hesar uppgávurnar koma frá Koks og matstovunum Heima í Havn, sigur Sissal, ið hevur SHISA BRAND. - Kravið í hesum føri var, at úrslitið skuldi verða unikt, føroyskt, samsvarandi við samleikan hjá einstøku matstovuni, og skuldi stuðla upp undir, at gera upplivingina hjá matstovugestinum enn betri. - Uppgávan við iPad húsanum var at gera eina verju, sum er vøkur, lekkur at halda í, praktisk og eksklusiv. Spælt varð við nógvum ymsum loysnum áðrenn avgerð varð tikin um júst hesa. Húsarnir eru gjørdir á Sandi í góðum samstarvi við Busted Bricks. Eskjan í sær sjálvum er vøkur, framleidd úr poppel træi, men hon skuldi dekorerast. Í samráð við Poul Andrias og Karin á KOKS komu vit ásamt um, at listin hjá Astri Luihn kundi riggað ómetaliga væl. Astri fangaði hugskotið, og varð peppað beinanvegin. Po

Eftir at hava boðað frá Summarfestivali í meginpartin av farnu viku, meðan festivalurin varð hildin og framhaldandi, nú festivalurin er av, so sendir Útvarpið í triðja giri enn frá festivalinum. Tí hesir útvarpsmorguntankar. Mong ár eru liðin síðan Útvarpið misti rættin at senda einsamalt. Tá vónaðu og væntaðu lurtarar, at útvarpsmiðilin fór at verða fluttur langt fram í tøkni og innihaldi. Men gakk. Síðan heimliga miðlamonopolið varð tikið av, og tøknin hevur ment seg á øllum økjum, er føroyska innihaldið og ambitiónin at røkka øll og alt í einum, bara verið verri. Alt til øll alla tíðina. Tað riggara bara ikki. Nú er tíðin komin at Útvarpið fer í tvey. Eina rás, sum sendir fótbólt og annað spæl, ið bara hevur til endamáls at skjóta í sama mál, og fáa øll við máloyra at geyla tað einasta, tey duga – mál – og so eina aðra rás, sum við greiðum redaktionellum frámerkjum kann dyrka og menna hinar góðu sendingarnar í útvarpinum, sum duga at fara afturum eitt torskilt evni,

Í dag var veðrið ikki tað besta at koyra millum bygda, ella yvirhøvur at vera úti og tað enn minni í bili við myndatóli. Men hetta er litleysa sýnið í Kaldbaksbotni seinrapartin í dag. Har vesturi sluppu vit inn í landið hjá Atlantsflogið, nú nýggja flogfarið, og hini við, skuldu fáa navn. Í gongini er ein reyð nál sett á øll tey støð, har Atlantsflog hevur verið. Ein reyður bussur heintar okkum, koyrir gjøgnum gyrðingina og til hangardyrnar. Inni í stóra hangarinum er dekkað upp við Merkinum og jólaprýði. Har í flaggskrýddu høllini standa garantarnir hjá Atlantsflogi, Annika Jespersen, sum er kabinuovasti, og systurin, Bergtóra Nielsen. Og so møti eg nevndarformanninum, Niels Mortensen, og stjóranum, Jóhonnu á Bergi, bæði stórsmílandi. Eisini ein fegin William Smith er millum mongu fólkini í hangarinum hjá Atlantsflogi í dag. Hann er tekniskur leiðari. Á pallinum er festligur jólahorntónleikur við Kójak og síðani væl samansettum orkesturi, sum spælir u

Danski filmsleikstjórin og filmsleikarin, Tomas Villum Jensen (f.1971) vísur mær búmerkið fyri sendingina  Villum & Schmidt ,  har hann og Jonas Schmidt eru á hægsta fjallinum í Afrika, Kilimanjaro, í Tansania. Saman við konuni, Mariu Montell, og børnunum, er Tomas í Føroyum í hesum døgum. Hann bleiv kendur í 1991 sum ein av dreingjunum í filminum hjá Søren Kragh-Jacobsen Drengene fra Sct Petri , ið lýsti donsku mótstøðurørsluna undir krígnum, og bygdi á samnevndu ungdómsskaldsøguna hjá Bjarne B. Reuter. Tvey ár seinni var Tomas við í mest lisnu ungdómsskaldsøguni,  Det forsømte forår , tá Peter Schrøder gjørdi søguna hjá Hans Scherfig til film, og Tomas fekk søguliga leiklutin sum hann, ið eitrar lektor Blomme við einum maltbommi. Síðan hevur Tomas sjálvur gjørt nógvar filmar, millum aðrar tveir í røðini Min søsters børn . Eftir at hava verið vælumtóktur sjónvarpsvertur, ger hann nú ferðasendingar til sjónvarp, har stuttligar ferðaupplivingar, ið knýta seg at tankanum um

Í 10 minuttir mitt í filminum, Submergence , sum er væl meir enn tveir tímar til longdar, fara Føroyar at skína. Tað vissar týski Wim Wenders okkum um á Hotel Føroyum fyrrapartin, har Jan Berg Jørgensen hevur boðið mær á tíðindafund hjá Visit Faroe Islands. - Vit hava akkurát filmað í La Mancha í Spania og í Djibuti í Afrika, og alla staðni manglaði grønt. Her í Føroyum er akkurát tann grøni liturin, sum filmurin manglaði. Mitt í filminum fer føroyska summargrasið at skína - shine , sigur filmslistamaðurin Wenders, og smakkar uppá orðið. Og tá fotografurin eitur Benoît Debie, er einki at ivast í. Fyrstu fer teir arbeiddu saman var í Every Thing Will Be Fine , sum partvís varð tikin upp í Noregi og bygdi á norsku søguna hjá Bjørn Olaf Johannessen, aðru ferð í spildurnýggja  The Beautiful Days of Aranjuez , har Wenders aftur arbeiðir saman við Peter Handke og Nick Cave, og nú triðju ferð í Submergence , sum byggir á skaldsøgu hjá hetlendska J.M Ledgard, ið fyrstu ferð var fram