Gamlir menn og konur hava tað fyri, at siga, at alt var betri fyrr. Tá tey so eru liðug at greina teirra egnu tíðarbornu fortreffeligheitir, fara uppaftur eldri fólk at gera burtur av sær við rættingum og stigbendingum, sum eru annarleiðis enn hjá teim næstelstu. Og so spleysa tey allar yngstu alt av við at sløkkja fyri tí kollektivt akkumuleraða gamlamannaminninum og ganga egnar leiðir, sum bara eru til innvortis brúk. Soleiðis fer tíðin við øllum. In medias res , mitt í hendingunum, hava altíð verið korini og avbjóðingarnar hjá miðlunum, talgildir ella ikki. At lýsa og aktualisera hendingar beint nú, og draga lurtaran við, ikki bara teg sum einstakling, men øll samstundis, fjøldina, tí hetta er týdningarmikið fyri samfelagið, og gevur tær okkurt at tosa um afturvið kaffinum á arbeiðsplássinum í morgin, ella úr egnari sofu við allan heimin beinanvegin á Facebook, langt innan løgtingsval er komið í ljósmála. Tað er substansurin í einum fjølmiðli. Meiningin og miðlingin til fjø