Einki er sum syndarligar lagnur, ið doyggja ungar, og sum vit tí minnast í smálutum, onkur alt lívið, tí hon var bara tvey ára gomul tá hon fyrstu ferð var á palli, stjørnan, og trettan, tá hon skrivaði sáttmála við MGM í Filmshollywood og sjeyogfjøruti tá hon andaðist í London.
Tað er Judy Garland (1922-1969), barnastjørna, filmstjørna og sangarinna í egnum navni, hóast navnið var Frances Ethel Gumm, og alt lívið var lagt til rættis at standa á palli, og liva fyri at tekkjast øðrum í sementeraða stættarsamfelagnum.
Í ár eru 50 ár liðin síðan Judy Garland doyði í London, har hon royndi at endurvinna pallin á náttklubbanum Talk of the Town eftir at alt var farið fyri skeytið í USA. Tí er eitt heilt serstakt høvið at síggja Oscarvinnaran Renée Zellweger (f.1969) bæði syngja og spæla høvuðsleiklutin í aktuella filminum um Judy, sum bretski Ruper Goold (f.1972) hevur leikstjórnað, og sum byggir á leikin End of the Rainbow hjá Peter Quilter.
Umframt sangin og leikin, sum fær Zelwegger at verða eitt við Garland, eru tvey viðurskifti, sum í mínum eygum eru serliga hugtakandi í hesum filmi. Fyrst er tað írska Jessie Buckley (f.1989), sum sást í Beast í Filmsfelagnum herfyri, og sum næsta ár sæst sum countrysangarinna úr Glasgow í Wild Rose. Hon er framúr type-casta sum umboðskvinnan hjá Judy Garland í London í 1968/69, so framúr at hon stendur eins klár í minninum og Zellweger.
Filmstíðarritið Variety skrivar: “Zellweger offers an all-singing, all-dancing, all-collapsing performance of a star at her lowest physical and psychological ebb.” Danska filmstíðarritið Ekko skrivar: ”Renée Zellweger er komplet formidabel som superstjernen Judy Garland, der kæmpede med selvværdet og bare ville elskes.” Soleiðis er tað. Eitt lív á palli, eygleitt í tveir klokkutímar. Tú verður ikki órørdur.