Áarstova er eitt greitt konsept

- Tá ið tað snýr seg um at branda og marknaðarføra eina matstovu, er tað sera umráðandi, at matstovan hevur eitt greitt og týðiligt konsept, sigur Ann Krista í Dali, til vinstru við gluggan í Áarstovu. Hinir eru verturin og matstovuleiðarin, John Mikkelsen, og samskiparin og íverksetarin, Johan Mortensen, sum báðir hava umsitið Gastronomiska Kalendaran Heima í Havn síðan 2011.

- Tað skal ikki vera nakar ivi um, hvat fyri slag av matstovu, talan er um. Tá er tað bæði stuttligari og lættari at marknaðarføra hana, sigur Ann Krista, ið nýliga er byrjað sum Digital Marketing Manager hjá samtakinum Gist & Vist, ið eigur fleiri matstovur og hotell, fyrst og fremst í Havn. Av matstovugestum, koma teir allarflestu í Áarstovu, sum leingi hevur verið ovast á listanum hjá Tripadvisor yvir matstovur í høvuðsstaðnum.

Vit eru møtt í Áarstovu, har Jógvan Winther Poulsen, kokkanæmingur, Svein Krogh Johansen, kokkur, John Mikkelsen, vertur, og Ann Krista í Dali, talgildur marknaðarleiðari, vísa fram nýggja køkin, og síðan kunngerða 9 av tiltøkunum, sum eru á gastronomiska kalendaranum í ár.

Fyrst fyri er fermenteraði smakkurin, sum fínkaður fæst úr parlagnum millum ræsta føroyska køkin og sjerri úr Andalusia. Henda matskrá verður borðreidd 22. og 23. februar í grannahúsinum Nýggjastovu, sum í matstovuhøpi ber heitið Ræst og kann borðreiða til 27 fólk. Annað gastronomiska tiltakið er 30. og 31. mars, tá Barbara Fish House tvinnar tosk av Føroyabanka við bitum úr baskiska køkinum afturvið víni úr Galisia. Fríggjakvøldið 26. apríl er karmurin hin rúmsátta Fútastova, har útvið hálvthundrað kunnu sita meðan greitt verður frá, so øll hoyra. Júst hetta kvøldið vitjar ein vinbóndi úr Languedoc, og saman við honum gera kokkarnir eina matskrá úr Suðurfraklandi. Eftir árstíðini verður varpað ljós á fisk, kjøt, urtir og avgrøði í øllum húsunum í grannalagnum, altíð parað við tí best hóskandi víni.

Umframt køkin er móttøkan umbygd við borðplátu úr gróti úr Sandoynni, og endurnýttum vindeygum úr hjallaranum. Ein bringumynd av Hans Andriasi Djurhuus er sett á borðið og standmyndin í túninum av teimum báðum skaldabrøðrunum, Hans Andriasi og Janusi Djurhuus, sæst í dagsljósinum á duraglugganum. Matstovukonseptið er greitt, og viljin, og ikki minst finnuppásemið, at siga og bera søgur úr køkinum og heilt inn á borðið, er enn sum áður intakt og heilt framúr. Tú ert í góðum hondum, ja teim bestu, sum gastronomiska fakið hevur fostrað seinastu árini.

Siga tit Klæni og Kubbi ella Gøg og Gokke?

Ofta verða altjóða filmar og bøkur umrødd herheima við danska heitinum. Til dømis De Ti Bud ella Gøgereden, sum kunnu verða nokkso stuttlig heiti at brúka í føroyskum teksti, skal ein ikki gera seg sekan í sitatfuski, tá fakfólk tosa um film og bøkur. Nú eru tað Gøg og Gokke ella Klæni og Kubbi. Hvussu siga tit?

Fyri fyrstu fer í allari søguni um film er lívið hjá klæna bretanum Stan Laurel (1890-1965) og tjúkka amerikanaranum Oliver Hardy (1892-1957) gjørt til spælifilm. Upprunaheitið á nýggja filminum er fornøvnini á teim um báðum Stan & Ollie. Teir vóru frammi í slapstick sjangruni frá 1927 til 1955, og eru helst kendasta par á filmi í allari søguni, fyri ikki um at tala í føðingardøgum, tá super 8 filmar vóru í mongum heimum kring landið, tí páparnir sum sigldu úti, keyptu apparatini og filmarnar til mikla fragd fyri heimafólkið. Smalu filmarnir vóru uttan ljóð, bara larmurin frá filmsapparatinum hoyrdist. Okkara æt Fuji og var av slagnum single 8. Sum so mangt er eisini hesin partur av undirhaldinum langdur undir orðabókaluppin, sum í smálutum definerar føroyska stættarsamfelagið upp móti tí útlendska. Slapstick sjangran, sum røkkur heilt aftur til italsku Commedia dell'arte hevdina í sekstandu øld, verður í ensk-føroysku orðabókin søgd at vera lágskemtiligur leikur, ella skemtileikur við nógvum fjákutum skemti. Ája, sum Árni sigur í Sosialinum. Soleiðis er so mangt, tá maktin sáldar og ikki fjákast. Men eina tíð fekk føroyska heitið Klæni og Kubbi fótin fyri seg. Tað var í 1986, tá Helena Samuelsen týddi fyri Sjónvarpið, sum í trimum førum vísti filmar í barnasendingum við Klæna og Kubba. Enska og altjóða kenda heitið á teimum báðum er Laurel and Hardy. Nýggi filmurin verður sýndur við donskum undirteksti og ber tí danska heitið Gøg og Gokke, sum ikki er ókent herheima. Søgan í filminum tekur við eftir kríggið tá teir báðir enn einaferð royna eydnuna. Sýningin við nýggja filmssøguliga spælifilminum er í Filmsfelagnum týskvøldið hin 23. apríl kl 20.

Filmsfepur í februar

Hetta er filmurin eg fyrst og fremst vil viðmæla filmshugaðum fólki at síggja í februar, svenski Korparna, sum verður sýndur í Norðurlandahúsinum á middegi, klokkan tólv, týsdagin hin 26. februar. Nýggi filmurin, sum byggir á samnevndu skaldsøguna hjá Thomas Bannerhed frá 2011, fer fram á einum svenskum bóndagarði í sjeytiárunum. Óstortligi pápin vil hava sonin at taka við garðinum, men áhugamálini hjá soninum sampakka illa við pápans. Ein kørg, men serstakliga sterk søga, sum longu frá byrjan ber boð um, at leikstjórin er pressufotografur og hevur serliga gott eyga at lýsa tjúkka akurin og lendið, sum hóast vakurt, er merkt av duldum maktum, ið ikki á nakran hátt koma at tana bóndans søk. Í berari ómegd ger hin gamli skaða á seg sjálvan í eini patetiskari roynd at sleppa at vera á garðinum. Ein visuelt hugtakandi søga.

Aldri áður havi eg sæð so langa filmskrá í stytsta mánaði, februar. Tað gongur slag í slag. Mikudagin trettanda februar vísur Filmsfelagið hin Oscartilnevnda libanska filmin Kapernaum, sum fær bestu ummæli allastaðni. Eins og allar hinar sýningarnar eru tær hjá Filmsfelagnum opnar og almennar.

Dagin eftir, hósdagin fjúrtanda, vísur Havnar Bio If Beale Street Could Talk, har leikstjórin Barry Jenkins, hann ið gjørdi Oscarvinnaran Moonlight í fjør, førir okkum til Harlem í sjeytiárunum við søguni hjá James Baldwin.

Sunnudagin seytjanda februar tørna tey fyri í Løkshøll við nýggjasta ensktmælta filminum hjá grikska meistaranum Yorgos Lanthimos The Favourite. Leygarkvøldið sóu ikki færri enn 305 fólk filmin um Freddie Mercury og Queen, Bohemian Rhapsody í Løkshøll, so alt bendir á, at fólk vilja síggja film í felag við góðari mynd og góðum ljóði, sum í øllum førum er betri enn heima. Og fyra at venda aftur til grikska leikstjóran, so vil eg viðmæla ensktmælta The Lobster, sum er tikin í Írlandi í 2015 og nú sæst á Netflix.

Hósdagin einogtjúgunda februar vísur Havnar Bio fleirfalt virðislønta og fimm ferðir Oscartilnevnda filmin Green Book við Viggo Mortensen í høvuðsleiklutinum.

Tveir dagar seinni, leygardagin tríogtjúginda februar vísir Atlantis í Klaksvík hin ummælararósta heimildarfilmin Cold Case Hammarskjöld eftir Mads Brügger.

Og sama kvøld er Geytin í Havn, har hesir átta stuttfilmar eru við í ár: 12 (Hanna og Mikkjal Davidsen 1:28 min), Góðastova (Maria Guldbrandsø Tórgarð 17:00 min), Omman (Julia í Kálvalíð 12:00 min), Ikki illa meint (Andrias Høgenni 21:00 min), Julians Stigi (Atli Brix Kamban 17:37 min), Annika (Heiðrik á Heygum 20:00 min), Tyggigummi (Gudmund Helmsdal 4:30 min) og Et visit (Sára Wang 14:00 min). Útlendskur gestadómari er í ár Melissa Lindgren úr Svøríki og vertur er eins og undanfarin ár Finnur Koba, havnarmaður úr Vestmanna. Sama vikuskifti, tað vil siga fram móti mánamorgni, er vertsleysa Oscarhandanin í Hollywood, hin einoghálvfemsinstjúginda av slagnum. Eru føroysku filmseyguni ikki mettaði, so er at fara í Norðurlandahúsið at síggja besta norðurlendska filmin, sum íslendingar eiga annað ár á rað, Kona fer í stríð.

Seinasti februarfilmur, eg vil viðmæla, er hin danski Før frosten, sum er í Filmsfelagnum hin sjeyogtjúginda februar. Serstakt við hesari sýningini er, at høvuðsleikarin, Jesper Christensen, verður til staðar og fer at práta um egnar royndir í og við filmi, og at svara spurningum úr salinum, sum Tina í Dali Wagner, leiðari í Filmshúsinum, fer at stýra. Frostur ella ikki, ein filmssterkari føroyskan februar finnur tú ikki.

Gráa gullið er gott!

Brilljanta sangarinnan, sum var at hoyra í hvørjum bygdabili í sjeyti- og áttatiárunum, Linda Ronstadt, er enn frammi og reiðiliga tað. Gamaní ikki sum sangarinnan, men 72 ára gomul, parkinsonrakt í mong ár, og  ikki sungið alment í tíggju ár, kundi hon í sunnudagsmorgunsjónvarpi hjá CBS siga frá um eitt virkið lív, sum enn ikki er brent út ella brent av. Og lagnum bilar einki. Í samrøðuni við sunnudagsvertin sigur Linda Ronstadt, at hon syngur innantanna: "I sing in my brain all the time. It’s not quite the same as doing it physically. There’s a physical feeling in singing that’s just like skiing down a hill. Except better, because I’m not a very good skier.” Nú fer hon aftur til 1980 og gevur út eina konsert frá Hollywood, sum HBO tók upp hetta árið, tá hon var uppá tað allar besta. Klikk á myndina omanfyri, ella á nýlanseraðu Spotifyplátuna til høgru á blogginum - og mest av øllum gleð teg til eitt lív við gráum gulli!

Er tað ein dygd at verða síðst?

Klokkan 17:44 kann privati tíðindaportalurin In.fo við privatu sendistøðini FM1 sum keldu siga okkum, at javnaðaruppstillaði tinglimurin, Sonja Jógvansdóttir, sleppur ikki í Tjóðveldi, hóast hon hevur meldað seg inn í Eysturoyarpartin av tí flokkinum. Vit fáa nágreiniliga at vita, hvussu limir í flokkinum hava atkvøtt fyrr og ímóti at innlima Sonju í Tjóðveldi á tingi.

Ein tíma áðrenn, tað er klokkan 16:46, kundi eins privati miðilin VP kunngera tað sama niður í somu smálutir, at Sonja Jógvansdóttir varð vigað og funnin ov løtt og slapp ikki í Tjóðveldi.

Hvørki kl 17 í landsfíggjaða lisens- og public service útvarpinum, ella kl 19 í eins almentfíggjaðu Degi og Viku fingu lisensgjaldarar sum tað fyrsta at vita um prekeru støðuna, sum privatu miðlarnir høvdu snoddað seg fram til fyrr um dagin. Til dømis við at byggja á hesi ikki sørt hevdvunnu dagstíðindi, eins og mangan verður bygt á útlendska DR, sum nokkso fast er almenna føroyska eygað út í heim, um also Ekstrablaðið ikki er tað. Gamaní fingu vit í Degi og Viku eitt egið bandað prát við Annitu úr Tjóðveldi, har vit máttu bíða heilt lengi til svarið uppá ítøkiliga spurningin, er hon inni ella úti, kom, also ein óbroytt endurtøka av einfalda svarinum, sum privatu miðlarnir høvdu avdúkað meir enn tríggjar tímar frammanundan.

Seinasta árið havi eg undrað meg yvir, at Útvarpstíðindini, sum eru hvønn dag - tað er Dagur og Vika ikki enn - hava sett sær fyri at bøla yvir tíðindum, sum øll vita av. Privatu miðlarnir eru mest sum altíð fyrstir. Ikki tí at journalistikkur í einum og øllum skal snúgva seg um at verða fyrstur, men hví í allari víðu verð er tað so ofta ein málsetningur hjá Kringvarpinum at verða síðstur?

Og allarmest og allaroftast havi eg hugsað um manglandi almenna hugin at sitera privatar keldur - tað eru øll hini - í landinum, so sum teir báðar ella tríggjar privatu miðlarnar í hesum føri. Fór nakað av Kringvarpinum, um siterað varð frá einum teirra ella øllum? Ella lúka hesir miðlar ikki grundtreytir í journalistiskum sitatrætti? Nei, eg bara spyrji meða eg undrist yvir einum koppi av gruggutum kaffi.

Olaf finnur ein penn, sum lýsir

Hann lýsir heilt út í tún! Olaf hevur funnið ein penn, sum lýsir í myrkrinum og út í kavan, tá tú koyrir hurðina upp út á terrassuna í Tórsbyrgi.

Tað var í gjárkvøldið at Olaf, Marjun og Hanus vóru til døgurða, tí nú er nógv at ráðleggja sum dagarnir koma. Í dag fyllir Olaf tvey ár og er størri og vaksnari enn nakrantíð fyrr. Einki er sum at fáa ein abbason. Á, denn náði. Til lukku við honum, tit bæði. Og annars vit øll!

Her er Olaf farin uppá loftið at kanna fløgur og bond hjá abbanum. Fløgur eftir bókstavaraðnum og háteknologisk dat bond, sum eingin brúkar longur. Soleiðis fer tíðin við øllum. Lukkutíð kemur hon aftur, tíðin. Til dømis við einum abbasoni. Álvarsligur er hann, eisini tá hann fer niðurundiraftur og setur seg við sofaborðið við Pinocchio-figurunum.

So er tað, at Olaf fer í brandgulu Lübecktaskuna hjá abba eftir telduni, sum altíð plagar at vera har. Men nei, har er eingin telda í dag. Hvar er hon?

Hvar er teldan, hon við øllum teim føroysku sangunum á YouTube og teknifilmunum við lossandi lastbilum, sum skifta lit, meðan litirnir verða sagdir á snedigum málum, sum bara ikki eru føroysk? Nei, her er bara ein Edmodo pennur, sum abbi hevur fingið í London, og sum lýsir, tá tú trýstur á hann, pennurin altso. "Connect With Students and Parents in Your Paperless Classroom," siga Edmodo fólkini, sum góvu mær pennin. Og tvey ára gamal dugir hann sum ongan ting at fáa pennin at lýsa. Og kanska hevur hann longu lært hjá læknanum, hvat lýsandi pennar kunnu brúkast til.

Sum altíð er hetta hin stuttligasti gestur at fáa til døgurða. Til lukku við tvey ára degnum í dag, góði Olaf og tit. Vit síggjast!

Listin er ikki til sølu

Netflix hevur gjørt tað aftur - ein framúr film við avbjóðandi undirhaldi í nógvum løgum til tey, sum síggja stroymingartænastuna heima í stovuni. Velvet Buzzsaw er heitið á nýggja filminum, sum varð frumsýndur fríggjadagin. Og tað er ikki ein møðsom røð við repeterandi klisjéfigurum við innsettum lesbiskum senum, men ein kompaktur undirhaldsfilmur í spælifilmslongd.

Tað er leikstjórin og handritahøvundurin Tony Gilroy (f.1959), sum er úr Santa Monica, ið hevur gjørt sarkastisku nøtri- og ræðusøguna um náðileysa yvirstættarummælaran Morf Vandewalt (Jake Gyllenhaal), sum gongur savn av savni at ummæla modernaða list fyri fremstu miðlar, til hann rennir seg í so fløktar samansvørjingar, at hann má endurskoða bæði tilveru og leiklut sum ummælari. Til ovseint er hjá mest sum øllum.

Ein ókendur málari, Vetril Dease, er deyður og verður av tilvild funnin. Hóast hin deyði hevur sagt, at einki skal seljast, er freistingin ov stór, og hann verður heitasta navn hjá kuratorum og listasøvnum. Í júst hesum tørni er søgan ikki ólík eins sarkastiska filminum Square (2017) hjá svenska Ruben Östlund. Men Velvet Buzzsaw fer nógv longur enn bara at kommentera fyribrigdið list í samfelagnum og samfelagið í listini. Amerikanski filmurin, ið byrjar stuttligur, við framúr fyndigum dialogi, sum springur vælupplagdur munn av munni, krevur offur og verður ein óunniligur blóðdryppandi ræðufilmur við sjokkeffektum, sum eg ikki skal avdúkað, men sum koma fram tá armarnir á forvitna listasavnsgestinum verða stungnir inn í hol at vita, hvat hendir, tí tað er tølandi uppskriftin fyri markleysu nýlistina hjá yvirstættini. Nýggj mørk, at merkja at ein er til, men eisini nýggj hámørk á kassauppgerðini.

Allir teir seldu málningarnir, sum er stolnir úr deyðsbúgvinum hjá ókenda manninum, fáa eitt egið lív, ið eins og í Netflixfilminum Bird Box (Susanne Bier 2018) endar við tí vissa deyða fyri áskoðaran, ið letur seg tøla. Eisini tá tatoveringin hjá kvinnuliga høvuðsleikaranum Rene Russo við filmsheitinum, Velvet Buzzsaw, fer at mala á nakkanum og gera um seg sum ein Buzzsaw, fyrr sum punk nú sum veruleiki. Aftur her er John Malkovich ein av lyklaleikarunum hjá Netflix. Ikki fyrr enn málningarnir enda millum fátæk og heimleys á gøtuni heldur deyðadómurin, sum flýtur í kjalarvørrinum á málningunum, uppat. Ein undirhaldandi álvarsøga á Netflix um at skapa hype kring ókenda list fyri at seta hana til sølu, listina, ikki so nógv fyri at vinna pening, sum at vinna makt í listarliga landslagnum. Við hetta lag fer Netflix at verða nýggi moralisturin í altjóða samfelagnum. Velvet Buzzsaw verður eins og Bird Box viðmældur uppá tað heitasta.

Falstíðindi hótta fólkaræði

38 ára gamla Charlene White er bretsk sjónvarpsstjørna, sum er í starvi hjá stóra privata Independent Television News (ITN) har hon er vertur í ITV News í London. Eg møtti henni á Bett Show í London í farnu viku.

- We all have a responsibility to make sure young people understand the difference between what’s real and what’s fake online. It’s important we give them the tools to navigate the fake news arena, so they can form their own balanced opinions of world affairs, once they have all the facts. Which makes what we do as journalists evermore crucial, sigur Charlene White á Bett Show í London, har hon hevur sett falstíðindi og keldukritikk á skrá fyri skúlafólki og undirvísarum, eisini úr Føroyum.

Falstíðindi er fremsta evni hjá fleiri stevnumyndarum, policy makers, sum eru á Bett Show í London í ár. Falstíðindi er ikki bara eitt journalistiskt fyribrigdi í tíðindafloyminum, sum vit vaksnu kunnu tendra og sløkkja fyri, men eisini eitt vandamál hjá børnum og teirra vælveru, sigur bretska blaðið The i, sum JPIMedia eigur saman við The Scotsman og í 2015 varð kosið National Newspaper of the Year.

Útvið 20 ár hevur Charlene White arbeitt fyri sjónvarp og útvarp hjá BBC, álinjutænastum hjá the Guardian og New York Post. Hon var yngsta og fyrsta svarta kvinna at lesa tíðindi hjá ITV News At Ten og noktaði at seta eina Puppy í reversið, tá árligi minningardagur var í Bretlandi 11. november í 2013: - I prefer to be neutral and impartial on screen so that one of those charities doesn't feel less favoured than another, segði hon á Twitter og fekk hópin av rasistiskum og sexistiskum álopum. Í dag sæst hennara portrettmynd á framsýningini Black Is The New Black við sterkum bretum, sum eru svartir, ella influential black Britons, sum sagt verður á the National Portrait Gallery. Hon er mentor hjá ungum journalistum og við á bretska Powerlist of the most influential black professionals. Her er aftur eitt klipp úr The I, har Charlene White úttalar seg um børn og falstíðindi.

Josh Phillips frá the Institute for Strategic Dialogue (ISD) er er eisini við skúlapallborðið um falstíðindi á Bett Show í London í ár. Hann er longst til høgru á myndini niðanfyri: - Students today have an incredible opportunity to harness the endless potential of the internet. ISD’s education projects support schools, parents and policymakers in the UK and internationally to empower students to become responsible digital leaders. Our resources give students the tools to critically approach the mass of online information, spot fake news, and contribute to an exciting and positive digital world.

Susanna Goldschmidt, sum er stjóri í Discovery Education, ið skipar fyri tiltakinum, tí tey gera talgilt innihald til bretska skúlan um falstíðindi, sigur: - Discovery Education is delighted to be back at this year’s Bett and looking forward to meeting with pupils and teachers from across the UK and beyond. We’re thrilled to be partnering with ITN Productions and the Institute for Strategic Dialogue on the important issues of fake news and digital literacy, helping teachers to empower their pupils to be critical 21st century news consumers.

Media literacy, digital literacy, digital criticality bretsku heitini eru mong, sum Bett Show-talarin, Sarah Horrocks, frá London Connected Learning Centre, brúkar. Í greinini Reality checks í Technology & Innovation minnir hon skúlan á, at falstíðindi hótta fólkaræði. - Digital criticality brings to light the uncomfortable reality that there are actors out there who are purposefully fuelling misinformation. The inherent risk is that young people can feel alienated from all media. By undermining credible news outlets, fake news can harm democratic culture itself. Citizens can grow to lose trust in the very journalists who work to uphold the free press, a pillar of modern democracy.

Tilboðini, at forða fyri ringastu avleiðingunum av falstíðindum og manglandi keldukritikki gjøgnum eitt heilt skúlalív, er millum annað at læra yngstu næmingarnar at forrita, sum omanfyri, so at tey eins og í bókini um Gandaða Lyklaholið læra navnið á trøllinum og taka alla makt frá tí, trøllinum. Onnur, eg møtti á Bett Show í London í farnu viku, mæla til kreativa skriving, tekning, og filmsgerð. Tí tey eru kjarnuvirðini, sum skúlin og øll læring byggir á, serliga skriving, sum flestu tykjast hava gloymt í meldrinum av nýggjum gadgets uttan henda, sum á einum háteknologiskum fyrilesturi tekur notat sum ein gamaldags stenografur við blýanti.

Omanfyri er kreativur skriviverkstaður og niðanfyri er Melanie Cambridge úr Surrey farin at tekna og mála við bleytum pastellkritum, sum tey selja á básinum. Eina løtu seinni hevur hon eina aðra mynd við somu kritum, ið eisini kunnu brúkast sum vatnlitir. - I have always loved painting, especially in oils and particularly en plein air where to capture the fleeting light in the landscape is both a challenge and a delight. I have been a professional artist and tutor for many years. Alongside my own work, I teach art and wanted my students to see how having good quality colour would help them to improve and produce paintings which are vibrant and full of life. This is not just down to experience, it is due in part to painting with pure, luminous, highly pigmented colours, sigur Melanie Cambridge.

- In the past, I struggled to find artist colours made from pure pigments at an affordable price. I was therefore delighted to be able to work directly with an English colour chemist with over 40 years’ experience to create Melanie Cambridge Artist Oils. Artist quality oil colours formulated to my own specifications. They have a wonderful buttery texture, making them easy to use direct from the tube, ideal for working on location as well as in the studio, sigur Melanie og heldur fram at blanda pastelllitirnar í grova karduspappírinum. 

Michael Rosen, professari og barnabókahøvundur, tosar saman við kenda filmsleikaranum, Jason Isaacs, um menniskjansligan dugnaskap og unikkar førleikar, human skills, sum eru seinastu fyribrigdi, sum enn ikki eru at finna í kotum á teldum og excelørkum, tí eginleikarnir enn eru uncodable. Heitið á teirra fyrilestri var Literacy, social Mobility and the Arts in Education. Teir gjørdu greitt, at listin, the art,  er ómissandi í skúlanum og í tilveruni. - Tað er ógjørligt at siga frammanundan um, og hvussu listin verður brúkt, men hon, listin, lærir okkum arketypur úr kollektivu mannasøguni, sjónleik og bókmentir til dømis, kenslur, hugløg og kreativitet. Og so góvu teir bretska átakinum STEM eitt skot fyri bógvin. Hetta eru átøk, sum 30.000 ambassadørar standa fyri í Bretlandi, har karmurin er science, technology, engineering og mathematics, sum tilsamans er STEM. - Hetta hevur kostað og tikið pláss frá listini og kreativu málunum í skúlanum, soleiðis at listin og abstrakti tankin hava mist fótafestið, siga Michael og Jason. Eri rættuliga samdur við teimum um, at listin eigur at finna og taka sítt rætta pláss aftur í skúlanum.

Á básinum hjá The Economist er Emily Evans, stjóri og grundari í The Educational Foundation, við eini spennandi plakat til skúlabrúks at fáa betri lesarar í hesum ivasomu falstíðindatíðum.  - The Foundation was established in 2012 by staff at The Economist who saw an opportunity to offer the company’s journalistic expertise to schools, where it could have a powerful social impact. The Foundation’s mission and programme were developed with extensive support from people who understood the needs of disadvantaged young people and the UK education system. We began Burnet News Club in just six schools in 2013. We hope the impact and fast growth that we have seen since then is just the start of our story. We are ambitious about reaching many more young people and communities in the coming years, and growing the network of inspiring partners and supporters who are with us on our mission, sigur Emily Evans, og leiðir okkum saman við Paul Reeve frá Into Films aftur á slóðina við falstíðindum og átøkum, sum í bretska skúlanum skulu menna og styrkja næmingin at standa ímóti tilætlaðari misinformatión, sum lættliga kann hótta fólkaræðið í miðlafloyminum.

Í november í ár fer Brynhild Thomsen, journalistur í Kringvarpinum, at hava skeið fyri lærarum á miðnami og í hádeild í fólkaskúlanum um falstíðindi og keldukritikk, og hvussu skúlin kann taka hesi vandamál upp saman við næmingum í dag. Skeiðið verður lýst nærri tá skeiðsskráin hjá Námi kemur út fyri komandi skúlaár.