Birk

Mikudagin byrjaði fimmtifimta filmstevnan í Norðurtyska Hansabýnum Lübeck. Til og við sunnudagin 3. november verða tilsamans 163 filmar sýndir. Filmarnir, sum er av øllum sløgum og longdum, eru úr Norðurlondum, Baltalondum og úr Schleswig-Holstein/Hamburg. Sama kvøld fekk danski Thomas Vinterberg (f.1969) virðisløn í Oslo fyri ársins besta norðurlendska film, Jagten . Eg hitti hann og dóttrina í fjør, har hann saman við familjuni vísti hugtakandi filmin. Tey eru avmyndaði á tokstøðini í Lübeck. Men enn er langt, til vit koma so langt. Væl hvildur, fær Sakaris sær morgunkaffi og dagsins fyrstu sigarett í havanum hjá Elisabeth, systur mínari, í Brønshøj. Sakaris hevur tendrað telduna, sum hevur søguligu gittaráskriftina hjá Woody Guthrie (1912-1967) This machine kills fascists.  Leygardagin skal hann vísa filmin Summarnátt í Lübeck. So gongur leiðin inn á Høvuðsjarnbreytarstøðina í Keypmannahavn, har vit fyrst taka danska DSB tokið til Rødby, týsku ferjuna Detschland

Í Útvarpinum í morgun hefti eg meg við, at leiðarin í Ráðnum fyri ferðslutrygd helt, at ein bót, eg veit ikki fyri hvat, sum í løtuni var fimmhundrað krónur, burdi verið sett upp til fimtanhundrað krónur. Og við sett upp meini eg upphæddina, sum verður tikin úr mínum mannliga ferðslupungi og løgd á borðið, tá eg havi forbrotið meg. Í Degi og Viku var ein mannligur bóndi á Skælingi, sum eftirlýsti, hvat tað var hann betalti fyri, tá hann á lógligan hátt valdi at boða myndugleikunum frá, at nú flutti hann seyð av einum stykki í eitt annað. Hann ordnaði alt pappírarbeiði sjálvur, men skuldi kortini betala eitt avgjald til øvrigheitina í Havn. Fyri gjaldið fekk hann einki eftirlit, og eini djóralæknin sigur beint í kamera, at tey kunnu ikki koma á staðin, og so er tað tað, at øll kunnu snýta kortini. Og enn ein kvinnuligur øvrigheitspersónur sigur live , at tey bíða eftir, hvat løgreglan sigur, tí hon, løgreglan, er biðin um at kanna viðførisrúmini, so tað almenna kann vita, um priva

Undir heystgráu skadduni, sum í dag kom rullandi av Gjáarskarði, millum Líkstein og Smalubrúgv og oman í Moldbakkarnar í Gjáardali, og hevði bestan hugin at súgva og læsa seg um alla ta litføgru bygdina, var tað sum um tey bæði gulu húsini, einar gular vindskeiðir og ein gulur durakarmur hinumegin ánna, brutu sær slóð úr gráanum, sum dreiv úr Nøvini, Middagsfjalli og Tyrli, og ikki fann ró fyrr enn niðri við hylin á Lítlafløtti í Stórá, sum longur uppi lýddi navnið Daláin. Soleiðis finnur alt sína leið av hæddunum, niður í túnið og at enda til tað, ið undir býr. Á Gjáargarði møtti eg fryntligu Onnu Tórgarð, sum situr í móttøkuni og vísir mær útsýni yvir bygdina og út í havið. - Her eru fitt av fólki og tað gongur framá at víðka um tíðarskeiðið, tá ferðafólk og ráðstevnugestir vitja. Fleiri vilja uppliva Føroyar við brimi og tí hugtakandi ljósskifti, sum ofta er í illveðrinum um vetrarnar, sigur Anna. Ørindini norðuri við Gjógv í dag eru bóklig. Fyri Nám skal eg

Í danska sjónvarpinum var í kvøld ein lítið stuttlig sending um tær 2000 kvinnurnar, sum vit mangla í Føroyum. Herman Oskarsson og ein greiður lærari úr Klaksvík við filipinskari konu vóru við og staðfestu eyðsýnda trupulleikan, sum ongin ger nakað við, men annars vórðu mest sum allir skipanarligir føroyskir trupulleikar, serliga urbaniseringin í Dímun, viðgjørdir við donskum vinklum, á donskum máli, fyri ein danskan miðil, sum arbeiðir fyri danska fólkið. Og tað er í fínasta lagi við sendingum til innvortis brúk í øðrum londum. Vit í Føroyum eru tó bara so sjúkliga upptikin av, hvat somu donsku fólkasamfund í norður EU halda um okkum. Henda gamla atferð hevur altíð gingið í ring. Tað er nú ikki so løgið. Tað eru bara tvey lond í allari verðini, sum danska journalistiska ferðafólkið kann fáa ein all-inclusive ferðaseðil til og har praktisera teirra hundrað ferðir størra móðurmál. Hesi tilhundsaðu smálondini eru Føroyar og Grønland. Í seinna landinum sigst at yvirharradømið hevur loy

Í norðurtýska Hansabýnum, Lübeck, hevur norðurlendsk filmstevna verið síðani 1956. Stevnan, sum verður hildan á 55. sinni í døgunum 30. oktober - 3. november 2013, er hin einasta, ið hvørt ár savnar nýggjan norðurlendskan film og filmar úr Baltalondum á einum stað. Í ár eru ikki færri enn 160 filmar úr hesum londum settir á skrá. Sakaris, omanfyri, eigur ein teirra. Filmurin, ið setir stevnuna, er hin íslendski Hross í oss , sum á enskum hevur heitið Of Horses and Men , og er íslendska uppskotið at fáa Oscarvirðisløn. - Hetta er ein filmur um rossið í menniskjum og menniskjað í rossinum, sigur leikarin Benedikt Erlingsson, og nevnir filmarnar Magnolia (1999) og Shortcuts (1993). Hetta er fyrsti filmur, ið hann leikstjórnar. Umframt ross, eru Maria Ellingsen og Kristbjørg Kjeld millum leikararnar, og framleiðari er hin víðagitni Friðrik Þór Friðriksson, sum hevur vitjað í Føroyum og víst film her. Sakaris Stórá, sum við stuttfilminum Passasjeren vann heiðursløn á áltjóð