Birk

Nú summar er, og vit aftur seta oljuna á breddan og halda fram at starva við oligarkar, hevur tíðarritið Rolling Stone gjørt ein lista við hundrað teim bestu filmum í ein og tjúgindu øld. Suðurkoreanska stættasøgan, "Parasite" (Bong Joon-ho 2019), ið New York Times í somu ørindum fyrr í summar fekk at verða hina bestu, er í hesum føri nummar fýra. Fremstur og bestur, ið ruddar alt av vegnum, er náðileysa amerikanska oljusøgan um nýríka Plainview og tvíburðarnar Sunday, Paul og Eli, hin seinni við kirkjuni, hann selur oljufikseraða nýlinginum - "There will be blood" (Paul Thomas Anderson 2007). Ein filmur beint eftir mínum hjarta. Ummælarin, Alex A. Dowd, sum er úr Chicago, og limur í National Society of Film Critics í USA, eigur lýsingina av aldarinnar filmi, sambært redaktiónini á Rolling Stone. Endasetningurin í ummælinum, ið er sum skaptur til eina pallseting av vinstravonginum í Føroyum, ljóðar: "What could be more relevant to the 21st century than a ...

Í vikuni fegnaðist eg um, at Gellumasurkan er aftur. Hesuferð sum reel á Facebook. Fyrstu ferð eg legði merki til hana, var fyri sjey árum síðan á YouTube á eini kanal hjá Miðlahúsinum. Stílurin er hin sami, sjálvreflekterandi speisøgur úr gerandisdegnum, kanska av songarstokkinum, innan hon fer upp at møta degnum. Júst tann løtan letur upp fyri gerandisdjúpum hugsunarsemi. A moment of Zen. Á Facebookvanganum sigur hon “Tað byrjaði við humoristiskum forteljingum um gerandisdagin við børnum. Men so mitt í tí heila, bleiv Gellu-MAsurkan til, og hon hevur fylt meira og meira. Oh well 😊 ”  Gellumasurskan er eitt kærkomið høvið at fylla meiningsloysið og aðrar deyðar løtur í gerandisdegnum, tá feria er. Viðkomandi, kanska serliga hjá monnum at uppliva, tí hetta er sum eitt watering hole hjá kovboyarum á nýbyggjaraheiðini, har lítið er til av skemti, kanska púra turt og upp í einki, tá eg skal teinkja meg um. Í 2017 skrivaði eg ein blogg undir yvirskriftini ”Teigar til teitis”, h...

Nei, hatta gert tú bara ikki, hatta er halgibrot, hugsi eg beinanvegin, eg síggi The Velvet Sundown á Abbey Road, mest fotograferaða vegi í London, síðan Beatles góvu út ellintu LP plátuna, hina seinastu í studio, og sum tók navnið á júst teirri gøtuni, hóast hin fyrr upptikna, Let it be, kom út árið eftir og legði lok á tað heila. Soleiðis eru rørslurnar, sum í foxtrot, endurtakandi og sirkulerandi, frameftir, til síðurnar og aftur har, alt byrjaði. Vitlíki hevur onga moralska kumpass, tí hóast mannaskapt og -fóðrað, er tað sum navnið sigur, úr líki mansins, vituliga sett saman, men aldri blivi til í menniskjansligum samstarvi. Tí tað er tilgjørt, sum í artificial. Dávur, starvsfelagin, og eg vendu hesum viðurskiftum afturvið morgunmatinum týsdagin, tá vit eta í felag. Ofta semjast við um tónleik í smakki og útrykki, sum Skyscraper hjá Underworld, serliga teimum, men eisini í funktión í samfelagnum, frá country til dansband, nú summarfestivalarnir eru yvir okkum. Okkurt identifis...

  Agurk er góð og kann brúkast til mangt og hvat í grøna føroyska húsarhaldinum. Men á hásumri leggur agurkin navn til lægsta felagsnevnaran í fjølmiðlaheiminum, árstíðina, sum eisini er spekulativ sniðsmoga og kettulemmur at sleppa ivasomum ætlanum, sum teim fyrstu lutaíbúðunum, út á heiladeyða summarmarknaðin, ta linligu hvannatíðina, millum søkurnar. Men hetta er eisini tíðin at sleppa bumbum, sum bresta, bumm, uttan at nakar varnast. Semja er um, at summartíðin er ikki hin besta til tíðindi. Løgtingið er í summarfrí, og flestu starvsfólk, ið taka avgerðir, fara í feriu. Skúlarnir standa tómir, loftmiðlarnir taka sendingar av skránni, og heiðurskrýndu grindina, sum ókeypis kom frá Várharra, lata vit sleppa í Vestmannasundi. Váðin er eingin. Hjá teim journalistum, ið eru til arbeiðis um summarið, eru fá at spyrja og enn færri, ið tíma at lesa, lurta og hyggja, til dømis um festivalar, sum heldur vilja selja øl inni, nú veðrið er so ringt úti. Giti, at onkur summarjournalistur...

Nú stjørnudustið frá Michelin hevur lagt seg og gerandisdagurin aftur rullar úr norðuratlantisku havsbrúnni, havi eg hug at nevna tríggjar matstovur, eg havi vitjað í seinastuni, ein íslendsk, ein donsk og ein heima í Havn. Fyrst er tað íslendska vakstrarhúsið Sól, sum er millum konteynarar, rullur av veirum og bíðandi trolarar og farmaskip í Hafnarfirði. Ein mentanarlig samanrenning, tú verður kløkkur av. Omaná drívhúsplantum og lillafarvaðum vakstrarljósi, vit kenna av heimrustini í Hvamminum í Tórsbyrgi og serliga úr Kvívík, løgdu tey í fjør nýtt gólv á, og opnaðu nýggju matstovuna Sól, sum nú stendur oman á øllum grundvøkstrinum. Má siga, at samstundis sum hetta er mest sjálvsagda og hands-on-ítøkiliga gólvalegging til sitandi fólkið, sum í frið og náðum vil hava ein forkunnugan vakstrarbita og tosa grønklókt við borðfólkið eina óbetaliliga løtu, er hetta eisini hitt mest eksotiska gólv, har tú gongur sum í rúmdini, ja í bleytum inniskóm, og sært grønt til allar síður, eisini hinum...

  Til lukku! Michelin kunnger í dag úr Odsherred í Danmark, at tvær stjørnur fara til nýggju matstovuna hjá Poul Andrias Ziska, PAZ, í miðbýnum í Havn: PAZ in Tórshavn, on the Faroe Islands, takes pride of place in this year's selection, entering The Guide directly with Two Michelin Stars. Having returned from Greenland, celebrated local chef Poul Andrias Ziska has settled into his own restaurant in the islands' capital. The immersive, highly memorable experience sees the talented team deliver a series of spectacularly crafted, personalised dishes formed around produce from the surrounding land and sea, which pay homage to local traditions with outstanding reinterpretations of local recipes. 33 nýggj støð eru komin á norðurlendska matstovukortið hjá Michelin. Tilsamans eru 282 norðurlendskar matstovur viðmældar í ár. Seks teirra fingu tríggjar stjørnur, fimtan fingu tvær stjørnur, 75 fingu eina stjørnu, 44 fingu Bib Gourmand frámerkið og 39 fingu grønu stjørnuna. Umfram...

Moses Karanja er komin á gátt, og vit tosa um tónleik, sum fer um landamørk, ið vit finna felags stev í og úr. Fyrsti er nigerianski Fela Kuti (1938-1997), sum eg lærdi at kenna í útvarpssendingini Kuffertið, sum hvørt mikukvøld var ein tónleikaferð við nýggjum máli. - Ja, handa setningin dámar mær væl, The James Brown of Africa. Tað var hann, Fela Kuti, sum í mínum heimsparti, Afrika, helst er størsta tónleikafyrimyndin, og ein av inspiratiónunum, tá eg arbeiði við sounds, ljóði og tónleiki, sigur Moses við atlasinum í hond undir plátu- og fløguhillunum í stovuni. - Eg kom til Føroya av kærleika. Tað var í 2014. Eg hevði møtt eini føroyskari kvinnu í Kenja, og saman gjørdu vit av at flyta higar at búgva. Vit eiga tvey børn, men í dag eri eg saman við eini aðrari kvinnu, sum hóast hon er uppvaksin í Føroyum, er av afrikanskari ætt. Eg búgvi í Havn, arbeiði við reingerð um náttina á Bakkafrost og taki tímar í føroyskum á Glasir. Biltúr til Gjáar - Tá eg seinni í Føroyum rendi meg ...

 Húsini 'har Frammi' í Múla á Frilandsmuseet í Danmark (Tofts, Wikipedia) Fra vores udsendte: For en færøsk pensionistalder siden - det er mellem 64 og 66 år siden, alt efter den siddende regerings proletariske observans - var den Mulenesiske bondegård, har Frammi , kolonialiseret og flyttet fra Sentraldanmark til den Nordtyske tange og EU provins, Syddanmark. I trampedansens absolutte øje kunne Deres udsendte hofreporter under tranlampernes skær i aftes opsnappe opråbet om umiddelbar hjemsendelse af selvsamme bondegård, der til spot og spe står på den danske hede aldeles uden tørv og tjald. Mens det færøske korsflag, Merkið , fra første verdenskrig, af det danske herrefolk blev nægtet enhver synlig gyldighed, helt frem til den følgende verdenskrig, da dansken lagde sig i den nationalsosialistiske favn, og Churchill følgelig afskar denne dødens spiralforbindelse til de Nordatlantiske besiddelser, hvormed den britiske helt, umiddelbart kunne tilsidesætte den danske flagmo...