Fríggjadagin 26. januar klokkan 15-17 letur Hansina Iversen upp málningaframsýning í Steinprenti. Á framsýningini verða myndir framsýndar við felagsheitinum Portraits of the loved ones. Myndina av Hansinu niðanfyri og hina niðastu tók eg í Listaskálanum tá Várframsýningin læt upp í fjør.
Heitið ber brá av figurativum portrettmyndum, men er í veruleikanum ein tilsiping til egin verk og til skap i verkunum hjá listakvinnuni Hansinu Iversen, ið øll árini hevur verið trúføst móti sínum egna listarliga, nonfigurativa útgangsstøði, tó at hon støðugt førkar seg yvir í tað ókenda, sigur Steinprent í almennari innbjóðing.
- Heitið á málningunum kom mitt í arbeiðsprosessini, tá listakvinnan helt seg kenna aftur onkur skap, sum hava verið í hennara málningum áður, verður sagt í tíðindaskrivinum. - Tað eru hesi skapini, ið tykjast vera komin afturíaftur, sum málarin skýrir at vera síni elskaðu ella Portraits of the loved ones. Hóast okkurt kent hómast í organisku formatiónunum og sjálvt um eingin ivi er um, at tær koma frá Hansinu Iversen, er nakað púra frískt og nýtt í samansetingunum av skapunum. Kompositiónirnar tykjast um somu tíð meira einfaldar og meira kompleksar enn tær hava verið við ávikavist gjøgnumskygdum og óglærum skapum, sum umskarast og bylgja fram og aftur í huga áskoðarans eins og eitt slag av afturlatnum mystiskum súmbolum, samstundis sum málaðu skapini kennast sansaliga sjálvsøgd. Summi teirra sýnast dynamisk við ferð á málingastrokunum, onnur standa sveimandi still á myndaflatanum. Bæði dýpd og flata verða herd orsakað av litavalinum, tá grunnir, flatir pastellitir møta djúpum, glógvandi reinum litum.
Tað sama er galdandi fyri hesar myndirnar sum fyri allar aðrar abstraktar myndir, at tær spæla við okkara fatan. Av sær sjálvum roynir heilin javnt og samt at finna fram ímyndandi liðir í litflatunum. Men tað er merkiliga torført í hesum føri, tí skapini í nýggju myndunum hjá Hansinu Iversen onkursvegna flyta seg undan øllum afturkenningum, allýsingum og greiningum. Hetta kemst m.a. av mótsetningunum millum ta trídimensjonalu, rúmligu grundina í myndini og tey púra fløtu skapini, sum liggja og darra omaná eins og partar av klippmyndum í eini heild, ið broytist eftir hvar áskoðarin fokuserar.
Øll eru hjartans vælkomin, sigur Steinprent í tíðindaskrivi í dag!
