Triða sunnudag í advent vóru vit við Hoyvíkstjørn, at geva dunnunum og svanunum breyð. Um tveytíðina meðan tað enn er ljóst.
Tá breyðpakkin er uppi og sólin er um at fara niður aftanfyri Kirkjubøreyn, fer Olaf at sproyta eftir dunnunum. Sindur djarvur, tí tær kundu reist fjarðarnar, serliga stóru svanirnir.
Eftir smølu gøtuni millum Tjarnargarð og húsini hjá Føroya Arbeiðarafelag, sær Olaf eitt myndaveni. Tað er múrurin, sum fyrr hevur verið bláur, men nú er hvítur. Málingin er dottin av, so ein bláur blettur kemur fram. Ein greið grafisk mynd, sum sigur søgur. Hann steðgar, siktar og trýstur á knøttin. Klikk. Fyrra myndin er mín, hin er hansara.
So nærkast klokkan trý og jólamaðurin er komin í Tórsbyrgi, har tey dansa jólatræ og hava sungið tríggjar jólasangir. Øll børnini fáa pakka, eisini Olaf, sum nú er í reyðari húgvu. Aftaná fara vit inn í hitamiðstøðina at fáa kakao og gløgg.