Birk

Ljótasta sjón eg havi sæð í Havn, var ein summardag eg fylti mær bensin á bilin í Gundadali. Tá fult er og pumpan slær frá, hyggi eg upp og síggi bakendan á eini risa betongkonstruktión, sum júst er lend úr ytru rúmdini. Sum eitt klipp úr Independence Day hjá Roland Hammerich. Nú er nakað fráliðið og ljótasta sjónin er vorðin enn ljótari. Tveir skýskravandi steyrar eru festir á gamla Hoydalsvegin, tí teir skulu lýsa yvir leikandi lendið, sum higartildags hevur ligið í kolaniðu, so sum Fyrsta Mósebók sigur. Myrkur var yvir dalinum, men nú kom ljósið. Og vallarhornini eru fýra, so minst tveir steyrar av sama slagi fara at daga úr Gundadali afturat, innan ljósið aftur kemur á okkara leið. Skeltini við Gundadalsvegin siga at her er ikki loyvt at parkera. Men loyvt er at skemma býin, so sum útsýnið vísir. Púra óstraffaður at skemma býin. Fyri eini 30 árum síðani vitjaði danski listamaðurin Mikael Witte her í býnum og elvdi til nýggja fatan av gomlum viðtøkum. Ikki minst áhugaverd

Um nátturatíð leygarkvøldið savnaðust tíggju mans úr countryklubbanum til prát og ein góðan bita hjá Oddbjørn Vágslíð á Brekku 1 í Klaksvík. Út á kvøldið kom Bobby Bare á gátt. Í grimdarregninum, ið hevur rakt allar festivalar í ár, koyrdi Allan sangaran heilt til dyrnar. Inn trein ein grannvaksin maður, fryntligur undir hvítum hatti, í svørtum leðurjakka við cowboyfrynsum og í hvítum renniskóm. Oddbjørn hevði sett plátusavnið fram og bað um at fáa bestu plátuna, Hard Times Hungry, signeraða. So varð og enska prátið gekk sum eftir ánni. Fyrst um hina fyrstu plátuna, Down in the Corner of Love, sum vit kenna frá Buck Owens. Upptøkan varð gjørd hjá Capitol í Hollywood í september 1956, Ken Nelson produseraði og Buck Owens spældi gittar aftur við sanginum hjá Bobby Bare. Oddbjørn vildi hava at vita um hon, ið sang kór, Jeannie, var komandi konan. - Nei, navnið er tað sama, men mín Jeannie og eg hava verið gift í 47 ár. Hon man vera orsøkin til at eg enn eri frammi, sigur mildi

Oddbjørn er í telefonini og fregnast um tað veruliga passar, at Bobby Bare kemur á vitjan innan konsertina í kvøld. - Jú, nú eru teir, Allan og Bobby, farnir úr Havnini og vera frammi um ein tíma, veit Oddbjørn at siga, ikki sørt fjálturstungin, tá hann leggur hornið á. Nú er at gera klárt, plátusavnið verður sett framm og saman við Peturi verða seinastu smálutir avstemmaðir. Matskráin er smurt breyð og í køkinum stákast kokkurin Beddi, meðan Hallur sker wienarabreyð til kaffi.

So er atgongd til Summarfestival í regni Tað regnar í Føroyum og tað regnar á festivalum. Fyri fyrstu ferð havi eg verið á festivali í ár. Bæði í Gøtu og í Klaksvík. Og eg má siga, at regnið er ikki ein góður samstarvsfelagi hjá føroyskum festivalfyriskiparum. Einaferð var upp á tal at gera ein innandura fótbóltsvøll millum Fjarða. Haldi, at tað hogskotið skuldi verið tikið fram aftur. So fingu vit ein innandura pall við ríkum møguleikum, mitt í landinum, ikki bara til fótbólt og annan ítrótt, men eisini til tónleikanøvn, ið krevja fleiri gjaldandi viðskiftafolk, enn nakar festivalur kann bera. Gamaní er tað stuttligt at standa í stivlum og oljudansi á Gøtusandi og Vágsbøi eina løtu. Men tað er ikki haldbart at veður og vindur skulu gera av, um ein konsert eydnast ella ikki. Men nú havi eg so loyst bilett til Summarfestivalin. Í oysandi regni verður armbandið heft á handliðin. Niðriundir sæst eitt sjáldsamt bygningsverk, sum er eitt yndismotiv av Leirvíksvegnum undir Sigatindi.

Í dag vóru vit í føðingardagi hjá Hávari í Nólsoy, sum bleiv 19 ár. Hann borðreiddi við alskyns føroyskum mati, ræstari súpan, heimabakaðum breyði og, sum sæst á myndini, við røstum og turrum kjøti, turrari grind og spiki. Góðir bitar hjá Havnarfólki mitt í viku, sum Guðrun og Ivan munnu eiga fittan lut í. Á reyðu hurðini hjá Nólsoyar Sløkkiliði á Malarenda varð ein fleygalisti festur á veggin. Sum sæst á listanum hevur Ivan rætt til 16 dagar á fleyg, umframt ein dag, sum er knýttur at pápanum. Vina hevur til dømis rætt til ein dag. Tey, ið hava rætt til dagar á fleyg, taka lut um sessirnar, so sum talvan sigur, undir einum steini suðuri í Dølum. Har eru lutirnir goymdir og verða bodnir út av tí yngsta, ið letur hin elsta taka fyrst. Summarið 1999, fekk Ivan 2740 lundar á hesum staði, tá hann var á fleyg 2. juli til 7. august. Helst er hetta met í nýggjari tíð í Nólsoy. Meir um fleyg og forvitnisliga siðin at kasta lut um sessirnar kann lesast í bókini Lundafleyg eftir Jens Kjeld J

So dagar tjóðskapurin undan og øll, sum eiga eina flaggstong vinda Merkið á stong. Tað er ólavsøka í Havn, gestir koma á gátt og tú hittir vinfólk, sum tú ikki hevur sæð leingi. Øll siga sum við ein munn: "Vælkomin á ólavsøku!" Einasta hervirkið føroyinga, Skansin, er víggirdur av fløggum og væl røkti bøurin stendur skærur í skarpa dagsljósinum. Hóast skaddan sæst yvir Reynið, er Havnin til reiðar at taka móti fólki. Klokkan nærkast tvey og alt andar av ólavsøku. Bátar standa klárir á Kongabrúnni og út móti Bursatanga. Dreingir og gentir skifta orð millum borð og kveita niðan á steypini, sum standa undir Skansabrekkuni, har tey verða handað, tá seinasti dagur í føroyameistarakappingini 2011 er rógvin.    Men fyrst skal ólavsøkan setast uppi á Vaglinum, undir tinghúsinum, har Sámal Ímundarsson heldur røðu. Fastur og kanska mest eyðkendi táttur á ólavsøku, eru reiðfólkini, menn og kvinnur, sum ríða inn á Vaglið og í halanum hava Havnar Hornorkestur, ítróttarfólk og bý