Birk

Í hesum døgum eru harudagar í Áarstovu . Undir leiðslu av Jógvani Steingrím Rasmussen, matstovuleiðara, longst til vinstru, standa teir allir til tína tænastu við haru, sum er skotin í desembur, keypt frá Leif Høj í Leirvík, og tilgjørd eftir teim mest hugtakandi gastronomisku listum og sniðfundigheitum til føroyska góman, so tú verður púra paff, tá tú kemur til japansku leyk dashi súpanina í øðrum umfari. Gastronomisku harumeistararnir hjá Jógvani í køkinum í Áarstovu eru frá vinstru: Skander og Yassime, sum báðir eru úr Tunis, og so føroysku Eiler og Hørður, til høgru. Eftir at Jógvan hevur skonkt eitt glas av svalliga turrari Deutz sjampanju, kemur Anna frá Ukraina, við einum vermouth kokkteyl, sum byggir á sólber og koriander við blóðappelsin omaná. Kokkteylurin fylgir fyrsta rætti, sum er ein brellbiti við harusúltu, løgd í romm og kryddað við koriander, chartreuse og mirin, borðreidd við nógvum og sterkum karsa úr Kvívík. So kemur forrætturin, sum longu nú, helst, er óvæntaða hæd...

Her er prædika hjá the Right Rev. Mariann Edgar Budde (f.1959) fyri forsetanum í Washington National Cathedral í gjár undir heitinum A Service of Prayer for the Nation . Til ber at trýsta á ”show transcript” til vinstru undir upptøkuni, sum varir fimtan minuttir, og so fylgja við í øllum tekstinum, sum rullar niður í høgra borði við sekund og minuttali. Ikki tí, prædikan fyri the common good er framúr, men tað, sum gjørdi at eg fataði prædikuna enn meira viðkomandi til høvið, var at ein prestur í einum meira heimligum kjakbólki siteraði eitt brot úr Rómverjabrævinum afturvið prædikuni, sum var fyri Trump forseta.  Eg fari at gera tað sama. Seta tekstin inn niðanfyri:  - Takið at tykkum tann, sum er veikur í trúnni, uttan at tit halda dóm um hugsanir hansara. Ein hevur ta trúgv, at hann kann eta alt; men hin veiki etur bert urtaføði. Tann, sum etur, vanvirði ikki tann, sum ikki etur; og tann, sum ikki etur, dømi ikki tann, sum etur. Tí at Guð hevur tikið hann at sær. Hvør ert t...

Myndin er klipt frá BBC sending Keypti mær elbil í gjár. Gott, tað ikki var ein Tesla. Henda heilsa hjá Teslamanninum hevði fingið meg at latið bilin innaftur. Ótrúligt, at tað pengasterka bulvirkið, sum endurvaldi amerikanski forsetin, lagar uttan um seg, er so fátækt, at tað kann gera mest provokerandi heilsan í eina øld á allari klótuni. Gott hann vil fara til Mars, at seta Stars and stripes í tað lendið. Gott. At man kann vera so ódannaður, at tú hvørki hevur sæð Chaplin og The Dictator ella Peter Sellers og Dr. Strangelove , er enn eitt dømi um avlærandi styrkina, sum ríkidømi ikki bara kann, men altíð førir við sær. Tú sært teg sum ein almáttugan Midas kong, tíðarleysur og maktfullkomin, blindaður á eini heilagari missión, ið er ein so stadnað standingsmynd, at hon er millum tínar fimm fingar og leysapartarnar, úrkynjaður og úrskeplaður. A degenerate. Five to One , baby, sum Jim Morrison syngur. Five to One. Og tað er annað uppistandsskemt enn dollars, vit tá tosa um. Og tó, ka...

Tá eg hevði havt mína fyrstu útvarpssending, hon var um hvítan bretskan blues, kom ein prædikumaður í ljósum klædningi inn á skrivstovuna á Bryggjubakka, legði beinin á kross, lat skógvin á nærmasta beini danda eina løtu, so eg sá at hosurnar vóru stríputar, og spurdi: ”Birgir, hvussu hevur tú tað við Gud?”  Løtan stóð still og eg trúði henni ikki rættuliga, støðuni, og avnoktaði tí púrasta at hoyra spurningin, og skrivaði enn eitt kartotekskort um Tuba’ina Tobby og eitt afturat við upptøkum, sum Janus Mohr hevði gjørt inni á Skálfjørðinum við Símuni Nónklett.  Borðið skalv hvørja ferð eg skifti linju á stóru skrivimaskinuni hjá Niels Juel, sum eg hevði arvað niður í diskotekið, tey róptu, har studio tvey eisini var millum allar pláturnar.  Haldi at tøgnin var so drúgv, at prædikumaðurin svaraði mest sum sjálvur og hjálpti mær at fylla út tað tómrúm, sum Hans Jákup hevði lært meg uppi í Hoydølum, at grikkar vóru so herviligir at gera, tá teir vórðu bangnir fyri tí tóma, ...

David Lynch (1946-2025) er deyður, 78 ára gamal. Í námsfrøðiligum samanhangi, hevur neyvan nakar sum hann, skapt filmar til undirvísing, at verða flustir sum ein leykur, til tú lag fyri lag er komin inn í ein kjarna, sum lýsir borgarliga samfelagið og allar tær døkku leiðir og kreftir har eru, sum dannilsið lærir teg aldri at ganga. Tí verður tað altíð ein subversiv fragd at fylgja høvuðspersóninum, sum brýtir konventiónirnar, tá hann finnur eitt avskorið oyra, tí tað kann leiða hann til hjartað á gentuni, sum er dóttir kriminalpolitistin. David Lynch setti gand til løriftið og fekk okkum at undrast, serliga í útryðjuni á ranguni í dannaða samfelagnum, sum allarbest sæst í Blue Velvet (1986), har vit sum voyerar, lúrarir, eisini síggja hin ótamda Dennis Hopper, sum eg havi fylgt síðan Easy Rider í 1969. Og so hevur hann eina óbetaliliga frisyru fyri eldri menn, David Lynch.

Farna býráðssamgonga samtykti at geva byggiloyvi til nýggjan bygning í fýra hæddum frammfyri Gamla Danmark í tronganum millum Vágsbotn og Skálatrøð. Søguligu húsini verða kallað so, tí tey eru bygd úr tilfari frá gomlu Amtmanshúsunum. Bloggur um fyrra mótmælið, Fýra hæddir upp fyri Gamla Danmark , kann lesast her. Nú mótmæla grannarnir á øðrum sinni, tí tey ikki halda seg verða hoyrd í nóg stóran mun.  - Bústaðarviðurskiftini eru góð her, og eiga framhaldandi at verða tað, til frama fyri ikki bara okkum, sum búgva her, men øll onnur í kommununi. At tað er gott at búgva í bynum, gevur øðrum eisini nakað virðismikið, siga tey, sum skriva mótmælið. Níðanfyri er mótmælisskrivið: Til Tórshavnar kommunu 14. januar 2024 Hoyringarskriv í sambandi við ætlanina um at gera nýggja serstaka byggisamtykt fyri økið millum Vágsbotn og Skálatrøð Í august mótmæltu grannar í Tróndargøtu ætlanina um at gera trappu frá kaiøkinum niðan á Gríms Kambansgøtu, og somuleiðis ætlanina um at gera upp...

Hevur tú ferðast í Gøtu, so minnist tú bókina Etiopia kallar. Kuba og Etiopia hava samstarvað, ikki bara í ST, men eisini í gomlu NAM samgonguni av fríum londum, sum tó mistu týdning eftir kalda kríggið. Tey hava sendistovur, og kubanskir hermenn vóru í mong ár sendir til krígsherjaða Etiopia. Henda rastafariborna samanrenning rullar oman gjøgnum brøttu trappurnar, tá eg hoyri Bob Marley syngja um utopiska Zion og Juda Leyvu.   Úr Føroyum hava vit skrivað okkum inn í Villa Cuba í gøtuni Calle Cuba nummar 163 í gamla býarpartinum í Havanna. Julio er í køkinum og hevur skrúvað Marley so hart frá, at vit kunnu ikki annað enn murra aftur við. We'll share the same room, yeah, for Jah provide the bread! Í Aalborg er systurin gift við vinnulívsmanninum Lars-Christian Lys, sum eftir 36 ár hevur selt Dansk Marine Center, og seinastu mongu árini hevur hjálpt svágrinum, Julio, og konuni, Gloriu Castellanos, sum er vaksin upp í næsta grannahúsi, at byggja eina egna casa particulares, bed and b...