Í dag smakkaði eg hesa føroysku bjór, Black Cherry, sum ein, ið eg kenni, hevur bryggjað og handfarið saman við øðrum bryggjarum í drúgva tíð, so smakkurin er blivin mjúkt rundleittur men við kirsuberjasmakki í miðdeplinum. Etikettin, ið er gjørd við vitlíki, lýsir væl innihaldið og gevur eisini eina góða uppskrift, hvussu henda sterka øl best verður skonkt og nýtt. Í gávuheilsanini sigur bryggjugevarin, at hetta er ein privatur portari, sum varð stoyttur í gamlar kirsuberjatunnur, ella cherrytunnur, sum sagt verður á enska fakmálinum, tá blaðast skal upp í katalog. Og so eru kirsuber blandað uppí. - Tá bryggið hevði staðið í tunnu í trý ár, var tað koyrt í seks hundrað fløskur, og nú er eitt hálvt ár umliðið, til tú fært hesa fløsku inn á borðið at smakka. Ger so væl! Eg opni belgiska bryggjuproppin. Framúr angi, sum myrkur og væl vigaður liggur leingi á og fær meg tortrúgnan enn einaferð at seta nasarnar niður í glasið, so góður er hann, mettaði angin, sum ikki á nakran hátt er ágang...