Nú summar er, og vit aftur seta oljuna á breddan og halda fram at starva við oligarkar, hevur tíðarritið Rolling Stone gjørt ein lista við hundrað teim bestu filmum í ein og tjúgindu øld. Suðurkoreanska stættasøgan, "Parasite" (Bong Joon-ho 2019), ið New York Times í somu ørindum fyrr í summar fekk at verða hina bestu, er í hesum føri nummar fýra. Fremstur og bestur, ið ruddar alt av vegnum, er náðileysa amerikanska oljusøgan um nýríka Plainview og tvíburðarnar Sunday, Paul og Eli, hin seinni við kirkjuni, hann selur oljufikseraða nýlinginum - "There will be blood" (Paul Thomas Anderson 2007). Ein filmur beint eftir mínum hjarta. Ummælarin, Alex A. Dowd, sum er úr Chicago, og limur í National Society of Film Critics í USA, eigur lýsingina av aldarinnar filmi, sambært redaktiónini á Rolling Stone. Endasetningurin í ummælinum, ið er sum skaptur til eina pallseting av vinstravonginum í Føroyum, ljóðar: "What could be more relevant to the 21st century than a ...
Í vikuni fegnaðist eg um, at Gellumasurkan er aftur. Hesuferð sum reel á Facebook. Fyrstu ferð eg legði merki til hana, var fyri sjey árum síðan á YouTube á eini kanal hjá Miðlahúsinum. Stílurin er hin sami, sjálvreflekterandi speisøgur úr gerandisdegnum, kanska av songarstokkinum, innan hon fer upp at møta degnum. Júst tann løtan letur upp fyri gerandisdjúpum hugsunarsemi. A moment of Zen. Á Facebookvanganum sigur hon “Tað byrjaði við humoristiskum forteljingum um gerandisdagin við børnum. Men so mitt í tí heila, bleiv Gellu-MAsurkan til, og hon hevur fylt meira og meira. Oh well 😊 ” Gellumasurskan er eitt kærkomið høvið at fylla meiningsloysið og aðrar deyðar løtur í gerandisdegnum, tá feria er. Viðkomandi, kanska serliga hjá monnum at uppliva, tí hetta er sum eitt watering hole hjá kovboyarum á nýbyggjaraheiðini, har lítið er til av skemti, kanska púra turt og upp í einki, tá eg skal teinkja meg um. Í 2017 skrivaði eg ein blogg undir yvirskriftini ”Teigar til teitis”, h...