Í vikuni hevur nýggjur public service sáttmáli fyri Kringvarpið verið fyri í Tinginum. Hin triði í søguni. Er tað nakað, sum kann øsa tingfólk upp, so er tað Kringvarpið.
Eini tingmaðurin, hann hevur ta útbúgving, ið flestu meta sum heimsins bestu, sigur
fyrst, at vit hava ikki eitt, men trý útvørp, og í seinnu tingmannaútbering
verður útvarpstalið til fimm føroysk útvørp, tí vit hava fimm útvørp og ikki
bara eitt, vil hann vera við.
Er tað nakað, sum tingmenn og ódefinerað kjakfólk í
skýmaskotum kunnu fáa um skrúvuna, so er tað Kringvarpið, ella heilt spesifikt - Útvarpið.
Tað hava øll eina meining um, tí har er alt trunkað saman. Morgunlestur ta einu løtuna og Jimi Hendrix hina løtuna. Alt til øll uppá
eingang. Men kristni fyrst.
Tí er gott, at sáttmálin millum tað almenna og Kringvarpið
aftur er komin í ljósmála. Tað hevur hann ikki verið í longri tíð. Katastrofan
hevði verið, um útvarpið varð slókt, tá sáttmálin ikki var til, ella ikki var í
gildi.
Ábyrgdarøkið fyri Kringvarpið, og hvussu tað til eina og
hvørja tíð verður definerað, er í mínum eygum og oyrum tað størsta og
týdningarmesta.
Har miðsavnast maktin uppá gott og ilt, og tað hóvar ikki
altíð politikarum, sum heldur burdu verið kallaðir valdshavarar, tí tað er tað,
sum til gerandis kann verða bæði framburður og afturhald, annan vegin ótamdi viljin til makt, bara
fyri maktsins egnu oyðileggandi skuld, og hinvegin at brúka staðfestu maktina til skilagóðan framburð, sum gongur í takt við játtan, starvsfólk, tøkni - og ein public
service sáttmála, sum verður lykilin til uppgávuna.
Higartil hevur almenni avsendarin verið so fráverandi, at
økið hevur ligið í sáttmálaloysi í langa tíð.
Okkara vegna er tað hvørki ábyrgdarfult ella framfýsið.
Og júst henda vending, okkara vegna, er kjarnuhugtakið í øllum
fakligum kringvarpsvirksemi á okkara leiðum og grundstøðinum í einum og hvørjum
sáttmála um public service. Okkara vegna.
Fyri tann saks skyld kundi Kringvarpið skift navn til Okkara
Vegna. So verða allir fíggjarveitarar, vertir, framleiðarar, tøkningar og
fyrisitarar mintir á, hvat endamálið við virkseminum er: okkara alra vegna at
koma út um mikrofon- og senukantin, út til lurtaran og hyggjaran, sum rindar
heila gildið. Og tí skal hava eina vørulýsing við jøvnum millumbili. Tað er týdningurin
í einum public service sáttmála. At staðfesta at Kringvarpið virkar okkara
vegna. Altíð okkara vegna.
Eisini tá havfrøðingurin undir yvirskriftini Barnaútvarpið
hevur tær bestu sjóforkláringar um lívið á botninum.
Eg elski at hoyra hann meðan eg raki mær yvir morgunvaskinum.
Men eg eri ikki málbólkurin. Tilfarið er ikki didaktiserað,
ella lagað til ætlaða móttakaran.
Júst her eigur tað mest hárfína kravið til kringvarpsfólk at
liggja, hegnið at didaktisera, at hugsa annara vegna og at formidla torskilt tilfar,
so tað nær rætt fram til ætlaða málbólkin.
Og tað er ikki sum at siga tað.
Hygg bert í tær endaleysu frágreiðingar og álit, sum í
fremstu didaktisku fakøkjunum verða umbiðin, skriva og avlevera hvørt ár upp í
saman. Sama frá somu fólkum um somu viðurskifti. Tí hendir eingin broyting á tí
økinum. Maktin er fulkomin og løgd í hendurnar á teim útvaldu.
Ein public service sáttmáli skal bróta hesa ringu ringrás og
tæna fólkinum til okkara besta í røttum upplýsingaranda altíð við rættari tøkni
og skilvísi. Vælkomin á vøllin, okkara nýggi sáttmáli!