Birk

Sveinur Tróndarson, Sosialurin 27 mai 1998: Tá ein virðisløn sum henda verður latin, liggur eitt kanningararbeiði aftanfyri sum prógvar at móttakarin hevur uppiborið at fáa virðislønina. Hetta kanningararbeiði verður samansjóða til eina motivering ella grundgeving. Grundgevingin hjá Nordbok er soljóðandi: "Birgir Kruse hevur í sendingini »Á vetrarbreytini« gjørt eina sera áhugaverda og upplýsandi mentunarsending síðan vetrarhálvuna 1996/97.Við einum tíma hvørja viku hevur hann megnað at geva lurtarunum innlit í m.a. tann fagurbókmentaliga heimin, kring okkum. Afturat tí føroyska innfalsvinklinum hevur hann alla tíðina hugsað um, at tað finst ein verð uttanfyri. Við góðari hjálp frá føroyskum rithøvundum, kritikarum og bókavørðum, sum hava verið við í sendingini, hevur hann greitt lurtarunum frá tí týdningarmesta sum fer fram innan norðurlendska prosa og poesi í løtuni. Nøvn sum Dorrit Willumsen, Anne Linnet, Michael Strange, Benny Andersen og Bo Green Jensen. Einar Már Guðmundsson

Jákup Fróði Djurhuus, lesarabræv, Dimmalætting 20. mars 1998 Tann til tíðir so frálíka útvarpssendingin hjá Birgiri Kruse, Vetrarbreytin, hevði ein serstakliga undarligan og patenttjóðskaparligan vinkul nú mánakvøldið. Til høvið hevði Birgir funnið sær tveir burðardyggar meiningsleverandørar, nevniliga Jonhard Mikkelsen, studentaskúlalærara og bókaútgevara, og Jóanes Nielsen, rithøvund og viðmerkjara. Veruligi spurningurin, settur bleiv, var, um tað funnust nakrir »sambandsrithøvundar« (hvat tað so er), nú 50 ára haldið fyri heimastýrislógini liggur fyri framman. Jonhard Mikkelsen segði seg hava sett seg at telja, um tað funnust nakrir sambandsrithøvundar, og hann var komin til ta niðurstøðu, at tað fanst eingin. Jóanes Nielsen segði trupulleikan vera, at tað fanst einki andaligt yvirskot á tí bógnum til at fáast við list. Eitt sindur seinni ivaðist Jóanes, sum rættari er, um tað einasta og týdningarmesta grundarlagið at byggja á er tjóðskapurin og málið, og vísti á tey viðurskifti, su

Úr: Kunningartøkni í Fólkaskúlanum, álit mars 1998: 1 Inngangur 1.1 Kunningarsamfelagið Ásannast má, at við kunningartøkni – stytt KT – eru vit á veg inn í eitt broytt, annarleiðis samfelag enn tað, vit higartil hava havt, tað sokallaða kunningarsamfelagið. Tilbúgva vit okkum ikki til at liva í kunningarsamfelagnum, verða vit eftirbátar í mun til onnur samfeløg, sum vit skulu samskifta og samstarva við. Við nýggju tøknini verða skaptir aðrir møguleikar bæði samskiftisliga og framleiðsluliga; størri fleksibilitetur innan vinnulív og tænastu. Og sjálvandi eiga vit sum samfelag at taka hesar møguleikar til okkara, samstundis sum vit eisini eggja fólki til at taka hesar tøkniligu møguleikar við í teirra arbeiði, t.v.s. at vit í okkara egna samfelagi eisini duga at gera nýtslu av KT bæði innan útbúgving, framleiðslu og samskifti. Tað er torført at siga, hvørji fakligu førleikakrøvini verða í samfelagnum um 10 ár, nú vitanarnøgdin økist nógv skjótari enn frammanundan. Men tað slepst ikki utt

Úr: Handaverk og list. Samskipað lesiætlan 1998: Í kapitlinum Samstarvandi stovnar skrivar Bárður Jákupsson um: LISTASAVN FØROYA At listagreinirnar eiga sítt pláss í uppalingini av ungdóminum, er sjálvsagt, um vit vilja vera eitt mentað fólk. Listagreinirnar eru fleiri, summar eru rótfestar í føroyskum jørðildi, aðrar ikki. Vit dansa ikki ballett, og skulu kanska ikki nýta ov nógva skúlaorku til tað, men so hava vit hinvegin skyldu til at taka okkara egna dans inn í skúlan. Vit eiga sum vera man at leggja dent á tær listir, ið nátúrliga eru við til at skapa okkara mentan – sum føroyingar og heimsborgarar. Frá gamlari tíð hevur tað verið ein sjálvfylgja, at ungdómur okkara skuldi læra at virðismeta skaldskapin. Hann var í øldir tann grundleggjandi listin, og hann hevur tí í eitt mannaminni verið at kalla einasta listagrein, ið dentur varð lagdur á í skúlanum. Nakað tíðliga í skúlasøgu okkara slapp tónleikurin eisini upp í part, men helst hava umstøðurnar ikki verið so góðar allastaðni.

Floksmynd av 3. real á Oyrabakka 1975: Vit vóru annar flokkurin, ið fekk prógv á Felagsskúlanum á Oyrarbakka. Undan okkum var bara ein flokkur, ið hevði fingið prógv í hesum nýggja umhvørvi. Tvey ár undan var brúgvin um Streymin liðug og í 1976 varð tunnilin inn í Eysturoynna alment tikin í brúk. Skúlin á Oyrarbakka bleiv skjótt ov lítil og nýggjur varð bygdur, beint omanfyri hin gamla. Vit vóru fyrsti flokkur at fáa prógv í hesum nýggja skúlanum. Seinasta skúladag leigaðu vit minna bussin hjá Sigtór Joensen á Eiði, ein Toyota Coaster, og koyrdu til Havnar. Hóast ikki dagsaktuellar vóru Band on the Run hjá Paul MacCartney og Walls and Bridges hjá John Lennon á toppinum. Standandi aftast frá vinstru eru Jógvan Páll Joensen, Hvalvík, Jákup S. Joensen, Kollafjørður, Jóhan K. Joensen, Eiði, Birgir Kruse, Eiði, Carl Jóhan Jensen, Kollafjørður, Signar Dam, Norðskáli og Carl Michelsen, flokslærari úr Hoyvík. Í mittasta raðnum eru frá vinstru Hans Esbern Ellingsgaard, Eiði, Jóna Joensen, Eiði

Dánial og eg í djúpari diskussión í havanum í Dr. Jakobsens gøtu í Havn (Mynd: Martin Jacobsen) Meðan eg búi á Eiði og gekk í realskúla á Oyrarbakka var eg ofta í Havn um vikuskiftini. Tað var laga manni at koyra við flokslæraranum Karl, sum búi í Hoyvík. Og einaferðina koyrdi eg á knallert sjálvur. Martin, Hans og eg høvdu sama slag knallert. Eina reyða Zundapp frá Thomas Dam. Hon var heilt góð, tá toppskykkið varð fílað, stemplið hækkað og luftfiltrið tikið frá. Eisini høvdu vit somu myndatól. Eitt Mamyia/Sekor speglrefleks frá Bambus. Omanfyri hevur Martin avmyndað beiggjan Dánial á Dul Jacobsen og meg í havanum hjá teimum, omanfyri húsini. Helst tosa vit um nýggjastu tilboðini í onkrum bókaklubba. Las nokk so nógv, tá eg gekk í realskúlanum á Oyrarbakka. Haldi tað var Gunnar Joensen, sum við sínum ertandi sarkastiska stíli fekk meg at lesa nógv meir og annarleiðis enn eg ætlaði. Hann bjóðaði okkum av og tað var ikki so galið. Í baksýni á myndini síggjast húsini, har ein annar floks